- “Έχω έρθει να ζητήσω την συμβουλή σου, γιατί βασανίζομαι από αισθήματα κατωτερότητας και δεν επιθυμώ να ζήσω άλλο. Όλοι μου λένε, ότι είμαι αποτυχημένος και ανόητος. Σε παρακαλώ, Δάσκαλε, βοήθησέ με” είπε ασθμαίνων ο νεαρός στον σοφό, μόλις στάθηκε μπροστά του, που έδειχνε την ανυπομονησία του.
Ο σοφός κοίταξε το παλληκάρι και του απάντησε μάλλον βιαστικά.
- “Συγχώρεσέ με, αλλά είμαι πολύ απασχολημένος τώρα και δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Υπάρχει ένα πολύ επείγον θέμα με το οποίο πρέπει να ασχοληθώ…” σταμάτησε για ένα λεπτό για να σκεφτεί και πρόσθεσε, “Αλλά, αν θέλεις να με βοηθήσεις, θα χαρώ να σου ανταποδώσω την χάρη.”
- “Μα φυσικά”, απάντησε ο νεαρός μη δίνοντας σημασία, στο γεγονός ότι οι ανησυχίες του είχαν εκληφθεί ως ασήμαντες.
- “Ωραία”, απάντησε ο σοφός και έβγαλε από το χέρι του ένα όμορφο δαχτυλίδι με πολύτιμους λίθους. “Πάρε το άλογο μου και πήγαινε αμέσως στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αμέσως αυτό το δαχτυλίδι για να ξεπληρώσω ένα χρέος. Προσπάθησε να το πουλήσεις σε καλή τιμή και μην συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερα από ένα χρυσό νόμισμα. Πήγαινε τώρα και έλα πίσω όσο πιο γρήγορα μπορείς.”
Ο νεαρός υπάκουσε σιωπηρός, πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Όταν έφτασε στην αγορά, έδειξε το δαχτυλίδι σε διάφορους εμπόρους, οι οποίο εξέφρασαν έντονο ενδιαφέρον. Όταν, όμως, άκουσαν, ότι δεν το πουλούσε για λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα, έχασαν το ενδιαφέρον τους. Κάποιοι από τους εμπόρους γέλασαν με τον νεαρό και κάποιοι άλλοι απλά αδιαφόρησαν. Μόνο ένας ηλικιωμένος έμπορος ήταν αρκετά αξιοπρεπής, ώστε να εξηγήσει στον νεαρό, ότι το ένα χρυσό νόμισμα ήταν πολύ μεγάλο αντίτιμο για ένα τέτοιο δαχτυλίδι και ότι στην καλύτερη περίπτωση θα του πρόσφεραν χαλκό ή ασήμι.
Αυτά τα λόγια αναστάτωσαν τον νεαρό πάρα πολύ που θυμήθηκε τα λόγια του σοφού, να μην δεχτεί τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα. Αφού είχε γυρίσει όλη την αγορά, προσπαθώντας χωρίς επιτυχία να πουλήσει το δαχτυλίδι, ανέβηκε πάνω στο άλογο και γύρισε πίσω.
- “Δάσκαλε, δεν μπόρεσα να εκτελέσω το αίτημά σου, είπε, στην καλύτερη περίπτωση μου έδιναν ένα ζευγάρι ασημένια νομίσματα, όμως αρνήθηκα σύμφωνα με την επιθυμία σου, να μην συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα. Μου είπαν, ότι το δαχτυλίδι δεν άξιζε τόσο.”
- “Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, αγόρι μου, είπε μετά από μικρή καθυστέρηση ο σοφός, πριν προσπαθήσεις να πουλήσεις το δαχτυλίδι ίσως θα έπρεπε να διαπιστώσεις ποια είναι η πραγματική του αξία. Και ποιος είναι καταλληλότερος, να το βεβαιώσει αυτό, από έναν κοσμηματοπώλη; Σε αυτόν να πας για να μάθεις την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού. Μόνο, πρόσεξε, μην του το πουλήσεις, όσα και αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω, θα σε περιμένω”.
Για μια ακόμη φορά ο νεαρός, ανέβηκε στο άλογο και αναζήτησε τον κοσμηματοπώλη, που αμέσως ανταποκρίθηκε στο αίτημα, πήρε το δαχτυλίδι στα χέρια του, το εξέτασε με μεγεθυντικό φακό για αρκετή ώρα και το ζύγισε, αφού τελείωσε είπε με σοβαρά στον νεαρό:
- “Πες στον Δάσκαλό σου, ότι αυτή την στιγμή δεν μπορώ να του δώσω περισσότερο από 58 χρυσά νομίσματα για το δαχτυλίδι. Αλλά, αν μου δώσει λίγο χρόνο θα το αγοράσω για 70 χρυσά νομίσματα.”
- “70 χρυσά νομίσματα;” επανέλαβε έκπληκτος ο νεαρός, μη καταλαβαίνοντας. Γέλασε χαζά, πήρε το δαχτυλίδι και γύρισε πίσω στον σοφό, προσπαθώντας με έξαψη να του περιγράψει τα νέα. Ο σοφός τον άκουγε με προσοχή κι όταν τελείωσε ο νεαρός του απάντησε:
- “Να θυμάσαι, αγόρι μου, ότι είσαι σαν αυτό το δαχτυλίδι. Πολύτιμο και μοναδικό. Και μόνο ένας πραγματικός ειδικός μπορεί να εκτιμήσει την πραγματική σου αξία. Γιατί, λοιπόν, χάνεις στην χρόνο σου περιπλανώμενος στην αγορά και ακούγοντας την γνώμη του κάθε ανόητου;”
______________________________
Παλιός Κινέζικος μύθος, επιμέλεια και
μετάφραση κειμένου Κάθυ Ματαράγκα
* φωτό: Οπάλ ένας από τους πιο όμορφους πολύτιμους λίθους
Διαβάστε κι άλλες "Ιστορίες Ζεν"
Μια βροχερή μέρα
Πόσο καιρό χρειάζομαι προς τη φώτιση
Η ανώτερη άγνοια
Αν καταφέρεις να γίνεις λίμνη
Το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο
Απέναντι στο θάνατο τι είναι πραγματικά σημαντικό
Όταν έχω ανάγκη να δω το κακό του άλλου
Όταν μπορείς να μην είσαι ποτέ φτωχός
Η αναμονή της ανάποδης κούπας
Ένας τόσο καλά κρυμμένος θησαυρός
Neo Perasma
Ο νεαρός υπάκουσε σιωπηρός, πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Όταν έφτασε στην αγορά, έδειξε το δαχτυλίδι σε διάφορους εμπόρους, οι οποίο εξέφρασαν έντονο ενδιαφέρον. Όταν, όμως, άκουσαν, ότι δεν το πουλούσε για λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα, έχασαν το ενδιαφέρον τους. Κάποιοι από τους εμπόρους γέλασαν με τον νεαρό και κάποιοι άλλοι απλά αδιαφόρησαν. Μόνο ένας ηλικιωμένος έμπορος ήταν αρκετά αξιοπρεπής, ώστε να εξηγήσει στον νεαρό, ότι το ένα χρυσό νόμισμα ήταν πολύ μεγάλο αντίτιμο για ένα τέτοιο δαχτυλίδι και ότι στην καλύτερη περίπτωση θα του πρόσφεραν χαλκό ή ασήμι.
Αυτά τα λόγια αναστάτωσαν τον νεαρό πάρα πολύ που θυμήθηκε τα λόγια του σοφού, να μην δεχτεί τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα. Αφού είχε γυρίσει όλη την αγορά, προσπαθώντας χωρίς επιτυχία να πουλήσει το δαχτυλίδι, ανέβηκε πάνω στο άλογο και γύρισε πίσω.
- “Δάσκαλε, δεν μπόρεσα να εκτελέσω το αίτημά σου, είπε, στην καλύτερη περίπτωση μου έδιναν ένα ζευγάρι ασημένια νομίσματα, όμως αρνήθηκα σύμφωνα με την επιθυμία σου, να μην συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα. Μου είπαν, ότι το δαχτυλίδι δεν άξιζε τόσο.”
- “Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, αγόρι μου, είπε μετά από μικρή καθυστέρηση ο σοφός, πριν προσπαθήσεις να πουλήσεις το δαχτυλίδι ίσως θα έπρεπε να διαπιστώσεις ποια είναι η πραγματική του αξία. Και ποιος είναι καταλληλότερος, να το βεβαιώσει αυτό, από έναν κοσμηματοπώλη; Σε αυτόν να πας για να μάθεις την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού. Μόνο, πρόσεξε, μην του το πουλήσεις, όσα και αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω, θα σε περιμένω”.
Για μια ακόμη φορά ο νεαρός, ανέβηκε στο άλογο και αναζήτησε τον κοσμηματοπώλη, που αμέσως ανταποκρίθηκε στο αίτημα, πήρε το δαχτυλίδι στα χέρια του, το εξέτασε με μεγεθυντικό φακό για αρκετή ώρα και το ζύγισε, αφού τελείωσε είπε με σοβαρά στον νεαρό:
- “Πες στον Δάσκαλό σου, ότι αυτή την στιγμή δεν μπορώ να του δώσω περισσότερο από 58 χρυσά νομίσματα για το δαχτυλίδι. Αλλά, αν μου δώσει λίγο χρόνο θα το αγοράσω για 70 χρυσά νομίσματα.”
- “70 χρυσά νομίσματα;” επανέλαβε έκπληκτος ο νεαρός, μη καταλαβαίνοντας. Γέλασε χαζά, πήρε το δαχτυλίδι και γύρισε πίσω στον σοφό, προσπαθώντας με έξαψη να του περιγράψει τα νέα. Ο σοφός τον άκουγε με προσοχή κι όταν τελείωσε ο νεαρός του απάντησε:
- “Να θυμάσαι, αγόρι μου, ότι είσαι σαν αυτό το δαχτυλίδι. Πολύτιμο και μοναδικό. Και μόνο ένας πραγματικός ειδικός μπορεί να εκτιμήσει την πραγματική σου αξία. Γιατί, λοιπόν, χάνεις στην χρόνο σου περιπλανώμενος στην αγορά και ακούγοντας την γνώμη του κάθε ανόητου;”
______________________________
Παλιός Κινέζικος μύθος, επιμέλεια και
μετάφραση κειμένου Κάθυ Ματαράγκα
* φωτό: Οπάλ ένας από τους πιο όμορφους πολύτιμους λίθους
Διαβάστε κι άλλες "Ιστορίες Ζεν"
Μια βροχερή μέρα
Πόσο καιρό χρειάζομαι προς τη φώτιση
Η ανώτερη άγνοια
Αν καταφέρεις να γίνεις λίμνη
Το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο
Απέναντι στο θάνατο τι είναι πραγματικά σημαντικό
Όταν έχω ανάγκη να δω το κακό του άλλου
Όταν μπορείς να μην είσαι ποτέ φτωχός
Η αναμονή της ανάποδης κούπας
Ένας τόσο καλά κρυμμένος θησαυρός
Neo Perasma
