Όταν Αποδίδεται Δικαιοσύνη

Ένας Άγγελος στη Βρύση

Μια φορά σ' έναν άλλο καιρό ήταν ένας ιερωμένος πολύ ευσεβής. Επειδή ήταν και πνευματικός, εξομολογούσε "απαλλακτικά",  πιστούς αλλά και ....δήθεν πιστούς. 

Πονηρούς και μπαγαπόντηδες.  

Υστερόβουλους, υποκριτές, ενοχικούς και υπερόπτες. 

Έτσι, έκρινε τα αμαρτήματα των ανθρώπων και τους έβαζε να μετανοούν. Έφτασε μάλιστα να θεωρεί τον εαυτό του τον τέλειο κριτή. Να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό και το κακό.
   Κάποιο πρωί, τον ιερωμένο μας, τον αναζήτησε ένας  άγγελος. 

   - "Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι", του είπε με επισημότητα... Τον πιάνει, στη συνέχεια, από το χέρι οδηγώντας τον σε κάποιο σημείο πίσω από ένα θάμνο. 

   - "Πες μου τι βλέπεις;", τον ρώτησε. 

   - "Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο και μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του", αποκρίθηκε αυτός. 

   - "Τώρα, πρέπει, να με βεβαιώσεις, να μου ορκιστείς, ότι δεν θα επέμβεις, ότι δεν θα βγάλεις τσιμουδιά, ό,τι και να δεις να συμβαίνει".... τον συμβουλεύει ο άγγελος. 

Ο ιερέας συμφώνησε και ορκίζεται με κατάνυξη.
   Δεν πέρασε και πολλή ώρα, εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του και σταμάτησε να πιει νερό και να ξαποστάσει. 

Ήπιε νερό... ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου.... πήρε κι έναν υπνάκο. 

Κάποια στιγμή ξύπνησε, ανέβηκε στο άλογό του και συνέχισε το δρόμο του... 

   Η ματιά αυτών που παρακολουθούσαν, του αγγέλου και του ιερέα, διαπιστώνουν ότι ο πλούσιος έχει αφήσει πίσω του ένα  φουσκωμένο πουγγί. 

Προφανώς παραγεμισμένο με χρυσά νομίσματα. 

Λίγη ώρα έμεινε χωρίς ανθρώπινη παρουσία η βρύση. Ένας δεύτερος άλλος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός και σταμάτησε να πιει νερό... 

Βλέπει το παραγεμισμένο πουγγί... το σηκώνει... είναι αμήχανος, σαν σκέπτεται... σαν να μην ξέρει τι να κάνει, μάλλον δυσκολεύεται να το πιστέψει... 

Αρχίζει να χοροπηδά από χαρά. Βάζει το πουγγί στην τσέπη του και χωρίς να χάσει άλλο καιρό... τρέχοντας, σε δευτερόλεπτα γίνεται άφαντος. 

   Αργότερα, ένας τρίτος άνθρωπος φτάνει στην βρύση. Πλησιάζει... 

Αρχίζει να πίνει νερό, όταν επιστρέφει ο πλούσιος, ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι δεν έχει επάνω του το πουγγί του και γύρισε να το αναζητήσει. 

Βλέποντας, τον μόνο, άνθρωπο στη βρύση, αρχίζει να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες και του ζητά να του τις επιστρέψει. 

   Αρχίζει ένας άγριος καυγάς... Ο πλούσιος σπρώχνει με δύναμη απότομα τον άλλο... 

   Ο άνθρωπος πέφτει με δύναμη στο έδαφος...  πάνω στις ρίζες του πλάτανου... βρίσκοντας σε μια χοντρή ρίζα που εξέχει, σπάει το σβέρκο του...

Ο πλούσιος πανικοβάλλεται, ανεβαίνει στο άλογό του κι εξαφανίζεται...
   - "Πες μου τώρα", είπε ο άγγελος στον ιερέα. "Τι πιστεύεις γι' αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;"
   - "Καλέ μου άγγελε", απάντησε εκείνος, "η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να μπορώ να αντιδράσω. Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του, ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο και από πάνω τον σκότωσε, χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί."
   - "Γνωρίζεις μόνο αυτά που είδες... κι όχι όλη την ιστορία", αποκρίθηκε ο άγγελος. "Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου και τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ν' αδικεί τους φτωχούς και να αθωώνει τους πλούσιους. Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.
   Ο τρίτος άνθρωπος, αυτός που σκοτώθηκε, είχε δολοφονήσει τον αδελφό του, χωρίς να το υποψιαστεί κανείς, ούτε και να τον κατηγορήσει. Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ' το βάρος που κουβαλούσε. Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε το Σύμπαν για ν' ανταποκριθεί στην προσευχή του.
   Όσο για τον ίδιο τον πλούσιο, μετά από αυτό που έκανε, χάρισε την περιουσία του στους φτωχούς και πήγε να γίνει ιεραπόστολος, προσφέροντας τεράστιο ανθρωπιστικό έργο στην Αφρική και σώζοντας πολλές ζωές."
   Ο ιερέας δεν βρήκε τίποτα να πει...  Κοίταζε μόνο, τον άγγελο, σαν άγαλμα. 

   - "Πήγαινε λοιπόν εν ειρήνη και να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν' αποφασίσεις τι είναι καλό και τι κακό...", τον αποχαιρέτησε ο άγγελος, δίνοντας τέλος σ' αυτήν την παράξενη συνάντησή.

Περισσότερες "Ιστορίες Ζεν" 
 
Δεν χωράει άλλο

Ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι...
Ένα σκληρό μάθημα για μια σκληρή τέχνη
Μπορείς να νικήσεις χωρίς να πολεμήσεις
Το μυστικό της Οδού του Ξίφους
Δεν φτάνει να θέλεις ν' αγαπήσεις
Αν θα είμαστε μέσα ή έξω από τον κύκλο είναι στο χέρι μας
Όταν άρχισα να νοιώθω
 Τι είναι εγωισμός
Ο καθένας θα επιλέξει το δικό του δρόμο

  Neo Perasma