Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Πώς Μπορούμε να μην Εξισώνουμε την Ύπαρξη και την Ταυτότητα μας με την Σκέψη ;


Το να μην μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι είναι ένα φριχτό βάσανο, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε, γιατί όλοι υποφέρουμε απ΄ αυτό κι έτσι το θεωρούμε φυσιολογικό. Αυτός ο αδιάκοπος νοητικός θόρυβος σε εμποδίζει να βρεις τη σφαίρα εκείνη της εσωτερικής ησυχίας που είναι αδιαχώριστη από την Ύπαρξη. Δημιουργεί επίσης έναν ψεύτικο εαυτό, κατασκευασμένο από το νου, που ρίχνει μια σκιά φόβου και πόνου.
Ο φιλόσοφος Καρτέσιος πίστευε ότι είχε ανακαλύψει την πιο θεμελιώδη αλήθεια όταν δήλωνε: «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω.»
Στην πραγματικότητα, είχε δώσει έκφραση στο πιο βασικό λάθος: στην εξίσωση της σκέψης με την Ύπαρξη και της ταυτότητας με τη σκέψη

Ο καταναγκαστικά σκεπτόμενος, δηλαδή σχεδόν όλοι, ζει σε μια κατάσταση φαινομενικού διαχωρισμού από τους πάντες και τα πάντα, σ΄έναν παράλογα πολύπλοκο κόσμο συνεχών προβλημάτων και σύγκρουσης, έναν κόσμο που αντανακλά τον ολοένα αυξανόμενο κατακερματισμό του νου.
Η ταύτιση με το νου σου δημιουργεί ένα αδιαφανές παραπέτασμα από έννοιες, ετικέτες, εικόνες, λέξεις, κρίσεις και ορισμούς που εμποδίζουν κάθε αληθινή σχέση. Μπαίνει ανάμεσα σε σένα και στον εαυτό σου, ανάμεσα σε σένα και στο συνάνθρωπό σου, ανάμεσα σε σένα και στη φύση, ανάμεσα σε σένα και σε όποια ανώτερη δύναμη πιστεύεις.

O Νους είναι ένα εξαιρετικό όργανο, όταν το χρησιμοποιείς σωστά. Όταν όμως τον χρησιμοποιείς με λάθος τρόπο, τότε γίνεται καταστροφικός.  Ή μάλλον ακριβέστερα, δεν είναι τόσο ότι χρησιμοποιείς το Νου σου με λάθος τρόπο, συνήθως δεν τον χρησιμοποιείς καθόλου. Ο Νους σου χρησιμοποιεί Εσένα. Αυτό είναι αρρώστια. Πιστεύεις ότι είσαι ο Νους σου. Αυτή είναι η πλάνη. Το όργανο σε έχει καταλάβει.

Η αρχή της ελευθερίας είναι ή συνειδητοποίηση ότι δεν είσαι η οντότητα που σε κατέχει -δεν είσαι αυτός που σκέφτεται. Όταν το γνωρίζεις αυτό, τότε σου δίνεται η δυνατότητα να παρατηρήσεις αυτή την οντότητα. Τη στιγμή που αρχίζεις να παρατηρείς αυτόν που σκέφτεται, ενεργοποιείς ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας. Αρχίζεις τότε να αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει μια τεράστια σφαίρα ευφυΐας πέρα από τη σκέψη, ότι η σκέψη δεν είναι παρά μια απειροελάχιστη πλευρά αυτής της ευφυΐας. Αντιλαμβάνεσαι επίσης πως όλα εκείνα που έχουν πραγματική σημασία -η ομορφιά, η αγάπη, η δημιουργικότητα, η χαρά, η εσωτερική γαλήνη -προέρχονται από κάτι που είναι πέρα από το νου. Αρχίζεις να αφυπνίζεσαι.

Ένα μικρό παράδειγμα για να γίνει απτό το παραπάνω: Πιθανότατα να έχετε συναντήσει «τρελούς» στο δρόμο, που μιλούν αδιάκοπα μόνοι τους ή μουρμουρίζουν. 
Ε, λοιπόν, αυτό δεν είναι και πολύ διαφορετικό από εκείνο που κάνετε εσείς αλλά και όλοι οι άλλοι «φυσιολογικοί» άνθρωποι, με τη διαφορά ότι δεν το κάνετε μεγαλόφωνα. Η φωνή μέσα στο κεφάλι σας σχολιάζει, εικάζει, κρίνει, συγκρίνει, παραπονιέται, συμπαθεί, αντιπαθεί και ούτω καθεξής. 
Αυτή η φωνή δεν είναι απαραίτητα σχετική με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να αναβιώνει το πρόσφατο ή το μακρινό παρελθόν, να προβάρει ή να φαντάζεται πιθανές μελλοντικές καταστροφές.

Αν μπορείτε να ελευθερωθείτε από το Νου σας θα ήταν μια πολύ καλή αρχή για την απελευθέρωση... Αυτή είναι η μόνη αληθινή απελευθέρωση. 

Προσπαθήστε να κάνετε το πρώτο βήμα τώρα αμέσως.
Αρχίστε να ακούτε τη φωνή μέσα στο κεφάλι σας όσο πιο συχνά μπορείτε. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα επαναλαμβανόμενα πρότυπα σκέψης, σ΄ αυτούς τους παλιούς δίσκους γραμμοφώνου που παίζουν στο κεφάλι σας, ίσως για πολλά χρόνια !

Αυτό που εννοώ λέγοντας να «παρατηρείς αυτόν που σκέφτεται» σημαίνει: 
Ακούστε τη φωνή μέσα στο κεφάλι σας. Να είστε εκεί παρών, ως μάρτυρας. Μην κρίνετε και μην καταδικάζετε αυτό που ακούτε, απλώς συνεχίστε να την παρατηρείτε. 
Θα συνειδητοποιήσετε ότι η φωνή είναι εκεί και εσείς είστε εδώ, αυτή η αίσθηση της δικής σας παρουσίας, δεν είναι σκέψη. 
Προέρχεται από κάτι που είναι πέρα από το νου…
_____________________________________________
Έκχαρτ Τόλε 

  Neo Perasma  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου