Αναλογίες στον Πλατωνικό και τον Ουπανισαδικό στοχασμό.
Η Ινδική σκέψη, καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας της, χαρακτηρίζεται από την πεποίθηση ότι πίσω από τη συνεχή ροή των φαινομένων υπάρχει κάτι το άφθαρτο και το Απόλυτο, που για τη γνώση του και την πραγμάτωσή του, η Ινδική εσωτερική παράδοση αφιέρωσε την αποκλειστική της φροντίδα.
Αυτό το κάτι που οι Ινδοί αποκαλούν Μπράχμαν, Υπέρτατο Πνεύμα, μόνη Πραγματικότητα, Αγέννητο, Αιώνιο, Αυθύπαρκτο, Απεριόριστο, Απροσδιόριστο και Ακατανόητο, βρίσκεται έξω από τις κατηγορίες της νόησης και δεν υπόκειται σε κανένα προσδιορισμό.
