Γλωσσικά ο όρος τζούντο είναι η ένωση δύο λέξεων, τζου, που σημαίνει ευγενής-δεξιοτέχνης και ντο, που σημαίνει οδός.
Στην Ευρώπη ερμηνευόταν ως ευγενής τέχνη, τώρα όμως ερμηνεύεται ως ο δρόμος της δεξιοτεχνίας.
Εφαρμόσιμες σχεδόν σε κάθε ζήτημα της ζωής, οι πέντε αρχές του Judo.
. Παρατήρησε προσεκτικά τον εαυτό σου και την κατάσταση σου,παρατήρησε
προσεκτικά τους άλλους και το περιβάλλον σου.
. Άδραξε την πρωτοβουλία σε ο,τιδήποτε αναλαμβάνεις
. Σκέψου όλες τις πλευρές, πράξε με αποφασιστικότητα
. Να γνωρίζεις που να σταματήσεις
. Παρέμεινε στο μέσο.
Εφαρμόσιμες σχεδόν σε κάθε ζήτημα της ζωής, οι αρχές αυτές αναφέρονται στα εξής χαρακτηριστικά:
. Παρέμεινε στο μέσο.
Εφαρμόσιμες σχεδόν σε κάθε ζήτημα της ζωής, οι αρχές αυτές αναφέρονται στα εξής χαρακτηριστικά:
Πρώτα, στην παρατήρηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, του εαυτού μας, των άλλων και του περιβάλλοντος μας. Η παρατήρηση είναι σημαντική για την καλύτερη κατανόηση της εμπειρίας μας. Μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για το πως θα κινηθούμε σε σχέση με την κατάσταση.
Δεύτερη, η αρχή της πρωτοβουλίας, το να συμμετέχουμε ενεργά και να καινοτομούμε. Η ανάλυση όλων των πτυχών ενός θέματος και η αποφασιστικότητα να αναλάβουμε δράση.
Το να γνωρίζουμε τα όρια μας και τα όρια των άλλων ή της κατάστασης.
Και τέλος η παραμονή στο μέσο, δηλαδή η αποφυγή των ακροτήτων σε ο,τι επιδιώκουμε.
Σκέψου ένα ζήτημα που σ’απασχολεί και δές εάν θα μπορούσες να εφαρμόσεις τις αρχές
Σκέψου ένα ζήτημα που σ’απασχολεί και δές εάν θα μπορούσες να εφαρμόσεις τις αρχές
αυτές!
________________________
Ένα δεκάχρονο αγόρι αποφάσισε να μάθει τζούντο, παρόλο που είχε χάσει το αριστερό του χέρι σε ένα μεγάλο αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Έτσι, ξεκίνησε μαθήματα με έναν έμπειρο Ιάπωνα δάσκαλο του τζούντο.
Το αγόρι τα πήγαινε καλά, όμως δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μετά από τρεις μήνες εκπαίδευσης,
ο δάσκαλος του είχε διδάξει μόνο μια κίνηση.
"Δάσκαλε", είπε το αγόρι κάποια στιγμή, «πότε θα μου μάθεις περισσότερες κινήσεις;"
"Πράγματι αυτή είναι η μόνη κίνηση που έχεις μάθει μέχρι τώρα, αλλά είναι και η μόνη κίνηση που θα σου χρειαστεί να ξέρεις." - απάντησε ο δάσκαλος.
Το αγόρι είχε εμπιστοσύνη στο δάσκαλο του, και παρόλο που δεν κατάλαβε τι εννοούσε, συνέχισε να προπονείται εντατικά.
Αρκετούς μήνες αργότερα, ο δάσκαλος πήγε το αγόρι στο πρώτο του τουρνουά.
Ξεκίνησε εντυπωσιακά καλά στους δύο πρώτους αγώνες, νικώντας εύκολα τους αντιπάλους του. Ο τρίτος αγώνας αποδείχθηκε πιο δύσκολος, αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο αντίπαλός του έχασε την υπομονή του και έκανε το μοιραίο λάθος. Το αγόρι με μία επιδέξια κίνηση κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα. Έτσι, έφτασε στον τελικό. Ακόμα και ο ίδιος είχε μένει έκπληκτος από την επιτυχία του.
Ο αντίπαλός που αντιμετώπιζε στον τελικό ήταν μεγαλύτερος, δυνατότερος και πιο έμπειρος. Το αγόρι φαινόταν να μην μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο διαιτητής ζήτησε τάιμ-άουτ εκφράζοντας την ανησυχία του ότι το αγόρι θα μπορούσε να τραυματιστεί άσχημα από τα χτυπήματα. Είχε αποφασίσει να σταματήσει τον αγώνα, όταν παρενέβη ο δάσκαλος.
«Όχι», φώναξε ο δάσκαλος, «Αφήστε τον να συνεχίσει."
Λίγο αργότερα, ο αγώνας συνεχίστηκε. Κάποια στιγμή, ο αντίπαλός του έκανε ένα κρίσιμο λάθος: χαλάρωσε την άμυνα του. Αμέσως το αγόρι εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια του αντιπάλου του, και κάνοντας την κίνησή που είχε μάθει καλά, κατάφερε να τον νικήσει και να κερδίσει το τουρνουά. Ήταν ο πρωταθλητής.
Στο δρόμο για το σπίτι, το αγόρι και ο δάσκαλος συζητούσαν και σχολίαζαν τον αγώνα. Το αγόρι βρήκε το θάρρος να ρωτήσει αυτό που στριφογύριζε στο μυαλό του.
"Δάσκαλε, πώς μπόρεσα να κερδίσω το τουρνουά, γνωρίζοντας μία μόνο κίνηση;"
"Κέρδισες για δύο λόγους», απάντησε ο δάσκαλος.
"Κατ 'αρχάς, έχεις μάθει άριστα μία από τις πιο δύσκολες κινήσεις του τζούντο.
Και δεύτερον, η μόνη γνωστή άμυνα για την εν λόγω κίνηση είναι να πιάσει ο αντίπαλος το αριστερό σου χέρι. "
Η μεγαλύτερη αδυναμία του αγοριού είχε γίνει η μεγαλύτερη δύναμή του.
_______________________________________
* Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία. «Πατέρας» του αθλήματος θεωρείται ο Τζιγκόρο Κάνο (28 Οκτωβρίου 1860, Μικάγκε-Χιόγκο) πτυχιούχος πολιτικών και οικονομικών επιστημών αλλά και άριστος γνώστης της παιδαγωγικής της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών, οι οποίες στο τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια συλλογή διαφόρων τεχνικών χωρίς αληθινό νόημα. Το Tζούντο, λοιπόν, ήλθε να καλύψει αυτό το κενό.
Λέγεται ότι ο Κάνο κατέληξε στο Τζούντο αναζητώντας τρόπους και νέες τεχνικές με τις οποίες θα αντιμετώπιζε τους μεγαλύτερους μαθητές του ζίου ζίτσου. Η αλήθεια είναι ότι υιοθέτησε πολλές από τις τεχνικές του Ζίου Ζίτσου και ταυτόχρονα εφάρμοσε καινούργιες.
"Δάσκαλε", είπε το αγόρι κάποια στιγμή, «πότε θα μου μάθεις περισσότερες κινήσεις;"
"Πράγματι αυτή είναι η μόνη κίνηση που έχεις μάθει μέχρι τώρα, αλλά είναι και η μόνη κίνηση που θα σου χρειαστεί να ξέρεις." - απάντησε ο δάσκαλος.
Το αγόρι είχε εμπιστοσύνη στο δάσκαλο του, και παρόλο που δεν κατάλαβε τι εννοούσε, συνέχισε να προπονείται εντατικά.
Αρκετούς μήνες αργότερα, ο δάσκαλος πήγε το αγόρι στο πρώτο του τουρνουά.
Ξεκίνησε εντυπωσιακά καλά στους δύο πρώτους αγώνες, νικώντας εύκολα τους αντιπάλους του. Ο τρίτος αγώνας αποδείχθηκε πιο δύσκολος, αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο αντίπαλός του έχασε την υπομονή του και έκανε το μοιραίο λάθος. Το αγόρι με μία επιδέξια κίνηση κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα. Έτσι, έφτασε στον τελικό. Ακόμα και ο ίδιος είχε μένει έκπληκτος από την επιτυχία του.
Ο αντίπαλός που αντιμετώπιζε στον τελικό ήταν μεγαλύτερος, δυνατότερος και πιο έμπειρος. Το αγόρι φαινόταν να μην μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο διαιτητής ζήτησε τάιμ-άουτ εκφράζοντας την ανησυχία του ότι το αγόρι θα μπορούσε να τραυματιστεί άσχημα από τα χτυπήματα. Είχε αποφασίσει να σταματήσει τον αγώνα, όταν παρενέβη ο δάσκαλος.
«Όχι», φώναξε ο δάσκαλος, «Αφήστε τον να συνεχίσει."
Λίγο αργότερα, ο αγώνας συνεχίστηκε. Κάποια στιγμή, ο αντίπαλός του έκανε ένα κρίσιμο λάθος: χαλάρωσε την άμυνα του. Αμέσως το αγόρι εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια του αντιπάλου του, και κάνοντας την κίνησή που είχε μάθει καλά, κατάφερε να τον νικήσει και να κερδίσει το τουρνουά. Ήταν ο πρωταθλητής.
"Δάσκαλε, πώς μπόρεσα να κερδίσω το τουρνουά, γνωρίζοντας μία μόνο κίνηση;"
"Κέρδισες για δύο λόγους», απάντησε ο δάσκαλος.
"Κατ 'αρχάς, έχεις μάθει άριστα μία από τις πιο δύσκολες κινήσεις του τζούντο.
Και δεύτερον, η μόνη γνωστή άμυνα για την εν λόγω κίνηση είναι να πιάσει ο αντίπαλος το αριστερό σου χέρι. "
Η μεγαλύτερη αδυναμία του αγοριού είχε γίνει η μεγαλύτερη δύναμή του.
_______________________________________
* Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία. «Πατέρας» του αθλήματος θεωρείται ο Τζιγκόρο Κάνο (28 Οκτωβρίου 1860, Μικάγκε-Χιόγκο) πτυχιούχος πολιτικών και οικονομικών επιστημών αλλά και άριστος γνώστης της παιδαγωγικής της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών, οι οποίες στο τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια συλλογή διαφόρων τεχνικών χωρίς αληθινό νόημα. Το Tζούντο, λοιπόν, ήλθε να καλύψει αυτό το κενό.
Λέγεται ότι ο Κάνο κατέληξε στο Τζούντο αναζητώντας τρόπους και νέες τεχνικές με τις οποίες θα αντιμετώπιζε τους μεγαλύτερους μαθητές του ζίου ζίτσου. Η αλήθεια είναι ότι υιοθέτησε πολλές από τις τεχνικές του Ζίου Ζίτσου και ταυτόχρονα εφάρμοσε καινούργιες.
Οριοθετώντας, όμως, ως βασικό στόχο του αθλήματος, εκτός από τη διάπλαση του ανθρώπινου σώματος και τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της πνευματικής και ηθικής πειθαρχίας, μετέτρεπε το Τζούντο από μια νέα πολεμική τέχνη, σε πραγματικό τρόπο ζωής.
Neo Perasma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου