Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Όσσο, Επτά Σώματα, Η Υπέρβαση βήμα βήμα




          'εχουμε ήδη αναφερθεί και αναλύσει, σε προηγούμενη ανάρτηση, για τα επτά σώματα. Μερικές φορές όμως, είναι δύσκολο να προσαρμοστεί η ινδική γλώσσα στους όρους της δυτικής ψυχολογίας. Στη Δύση, δεν έχουμε καμία θεωρία γι αυτά. Πως μπορούμε λοιπόν να μεταφράσουμε αυτά τα σώματα στη γλώσσα μας; Ίσως το πνευματικό, ναι, δεν είναι πρόβλημα. Το αιθερικό όμως; Το αστρικό;

   Οι λέξεις μπορούν να μεταφραστούν, όμως, από πηγές άγνωστες. Από πηγές που ποτέ δεν τις αναζητήσαμε. Από τους ερευνητές στη Δύση θα λέγαμε για τον Γιούνγκ ότι ήταν καλύτερος από τον Φρόιντ, σε ότι αφορά την αναζήτηση πέρα από την επιφανειακή συνειδητότητα. Όμως ακόμα και ο Γιούνγκ είναι, μόνο, ένα απλό ξεκίνημα. 
   Μία εναλλακτική οπτική γωνία, ίσως καλύτερης κατανόησης του συγκεκριμένου αντικειμένου θα είχαμε από την Ανθρωποσοφία του Στάινερ ή από τα θεοσοφικά κείμενα της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ* Helena Pavlova Blavatsky, τη Μυστική Δοξασία, την Αποκαλυμένη Ίσιδα ή από το έργο της Άννι Μπεζάντ* Annie Besant, του Λεντμπήτερ* Charles Webster Leadbeater, του Συνταγματάρχη Όλκοτ*. 

   Περισσότερη γεύση -πληροφόρηση-, μπορούμε να πάρουμε από τα ροδοσταυρικά δόγματα. Από την ερμητική παράδοση, τα απόκρυφα κείμενα των Εσσαίων, της ερμητικής αδελφότητας, από την οποία μυήθηκε ο Χριστός. Και από τους πιο πρόσφατους, μπορούν να βοηθήσουν ο Γκουρτζίεφ και ο Ουσπένσκυ. Υπάρχουν πολλές συγγένειες  -ομοιότητες- σε πολλά αποσπάσματα που μπορούμε να τα ενώσουμε, μέσα στην αναζήτησή μας.
   
   Εκτός από το νιρβανικό  -έβδομο σώμα-, οι άλλοι έξι όροι, το φυσικό  -το πρώτο σώμα το αιθερικό  -δεύτερο σώμα-, το αστρικό -τρίτο σώμα, το νοητικό -τέταρτο, το πνευματικό -πέμπτο- και το συμπαντικό -έκτο-, δεν είναι μόνο ινδικοί, είναι και δυτικοί.  
Στη Δύση το έβδομο σώμα δεν έχει συζητηθεί ποτέ, όχι επειδή δεν υπήρξαν άνθρωποι που γνώριζαν γι αυτό, αλλά επειδή το έβδομο είναι αδύνατον να μεταβιβαστεί με λέξεις.
Πολλοί από τους μαθητές-αναζητητές δυσκολεύονται με τα ονόματα των επτά σωμάτων και χρησιμοποιούν αύξοντα αριθμό. Το πρώτο, το δεύτερο κ.λ.π.  Άλλωστε η ορολογία δεν είναι σημαντική, η κατανόηση όμως, είναι.





          η προσέγγιση αυτών των επτά σωμάτων, μπορούν να επιτευχθούν από πολλές  πλευρές.  Σε ότι αφορά τα όνειρα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν όροι του Φρόιντ, του Γιούνγκ και του Άντλερ. 
Αυτό που ονομάζουν συνειδητό, είναι το πρώτο σώμα  (το έχουμε αναφέρει ως φυσικό).
   Το ασυνείδητο είναι το δεύτερο (το έχουμε αναφέρει ως αιθερικό)  -όχι ακριβώς ίδιο, αλλά είναι πολύ κοντά.  Αιθερικό σημαίνει εκείνο που έχει σχέση με τον ουρανό και με το χώρο.
   Αυτό που ονομάζουν συλλογικό ασυνείδητο είναι το τρίτο (το έχουμε αναφέρει ως αστρικό) -και πάλι όχι ακριβώς ίδιο, αλλά το πλησιάζει πολύ. Αστρικό σημαίνει το μικροσκοπικό, το τελικό, το ατομικό, πέρα από το οποίο παύει να υπάρχει ύλη. 


Πάντα μπορούν να δημιουργηθούν καινούργιοι όροι εκεί που δεν υπάρχουν. πολλές φορές είναι καλύτερο γιατί οι νέοι όροι δεν έχουν παλιούς συνειρμούς. 
Όταν χρησιμοποιούμε έναν καινούργιο όρο που φυσικά δεν έχει προηγούμενο συσχετισμό, γίνεται πιο σημαντικός και σίγουρα πιο βαθιά κατανοητός. 


   Για το νοητικόπορεί να ταξιδέψει στο παρελθόν και στο μέλλον), το πνευματικό  (ξεπερνά τη σφαίρα του ατόμου και τη σφαίρα του χρόνου, θα το λέγαμε αιωνιότητα. Γνωρίζεις το συνολικό παρελθόν ολόκληρης της ύπαρξης, όχι όμως το μέλλον).  
και το  συμπαντικό  δεν υπάρχουν δυσκολίες (έχουμε μιλήσει σε άλλη ανάρτηση αναλυτικά γι αυτά).  
Στο συμπαντικό, το έκτο σώμα, περνάς το κατώφλι του συνειδητού-ασυνείδητου, ύλης-νου. Εκεί χάνεται κάθε διάκριση.  Περνάει το κατώφλι της συνειδητότητας και ο ασυνείδητος κόσμος γίνεται κι αυτός συνειδητός. Τώρα είναι τα πάντα ζωντανά και συνειδητά. Ακόμη κι αυτό που ονομάζουμε ύλη είναι τώρα μέρος της συνειδητότητας.




          τέλος το Νιρβανικό που δεν περιγράφεται εύκολα. Σημαίνει ολοκληρωτική παύση, το απόλυτο κενό. Τώρα δεν υπάρχει ούτε ο σπόρος. το κάθε τι έχει πάψει. Γλωσσικά η σημαίνει σβήσιμο της φλόγας. Η φλόγα έχει εξαφανιστεί. Το φως έσβησε. Τότε δεν μπορείς να ρωτήσεις που πήγε. Απλώς έπαψε να υπάρχει.
   Νιρβάνα σημαίνει η φλόγα που έχει εξαφανιστεί.
   Τώρα δεν βρίσκεται πουθενά ή βρίσκεται παντού. Δεν έχει ούτε συγκεκριμένο χώρο ύπαρξης ούτε συγκεκριμένο χρόνο ύπαρξης. Τώρα είναι ο ίδιος ο χώρος, ο ίδιος ο χρόνος. Είτε είναι ύπαρξη είτε είναι μη ύπαρξη, δεν έχει καμία διαφορά. Επειδή βρίσκεται παντού, μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τους δύο όρους.
   Αν βρίσκεται κάπου, δεν μπορεί να βρίσκεται παντού κι αν βρίσκεται παντού, δεν μπορεί να βρίσκεται κάπου, οπότε το πουθενά και το παντού σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Για το έβδομο σώμα λοιπόν, θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις το "νιρβανικό", επειδή δεν υπάρχει καλύτερη λέξη γι αυτό. 
   Οι λέξεις, από μόνες τους, δεν έχουν κανένα νόημα. Μόνο τα βιώματα έχουν σημασία. Μόνο αν έχεις βιώσει κάτι από αυτά τα επτά σώματα, θα έχουν κάποιο νόημα για σένα. 
Υπάρχουν διαφορετικές μέθοδοι, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κάθε επίπεδο.
   Τη στιγμή που δουλεύεις με το πρώτο σώμα, έχεις αναλαμπές από το δεύτερο. 
   Άρχισε από το φυσικό με επίγνωση του στιγμή προς στιγμή, κι ύστερα θα ανοίξει  ο δρόμος.  Κι όχι μόνο επίγνωση απ' έξω. Μπορείς να έχεις επίγνωση του σώματος σου και από μέσα επίσης. Βλέποντας το χέρι σου απ' έξω, έχεις επίγνωση του, υπάρχει όμως επίσης και μια εσωτερική αίσθηση. 
   Όταν κλείνεις τα μάτια, δεν βλέπεις το χέρι, υπάρχει όμως μια εσωτερική αίσθηση ότι κάτι υπάρχει εκεί. Μην ασχολείσαι λοιπόν με το σώμα σου, έτσι όπως φαίνεται απ' έξω. Αυτό δεν θα μπορέσει να σε οδηγήσει πουθενά. Η εσωτερική αίσθηση είναι εντελώς διαφορετική.
   Όταν αισθάνεσαι το σώμα σου από μέσα, θα γνωρίσεις τα μυστικά του. Γνωρίζεις μόνο τα εξωτερικά όρια, πως φαίνεται στους άλλους.
   Αν βλέπω το σώμα μου απ' έξω, το βλέπω έτσι όπως φαίνεται στους άλλους, δεν το έχω γνωρίσει όμως έτσι όπως είναι πραγματικά για μένα. Εσύ μπορείς να δεις το χέρι μου απ' έξω και μπορώ να το δω κι εγώ. Αυτό είναι κάτι αντικειμενικό. Μπορείς να μοιραστείς μαζί μου τη γνώση σου γι αυτό.
   Το χέρι μου όμως, όταν βλέπεται μ' αυτόν τον τρόπο, δεν γίνεται γνωστό από μέσα. Γίνεται δημόσια γνώση. Μπορείς να το γνωρίζεις το ίδιο καλά, όσο το γνωρίζω κι εγώ.

   Μόνο τη στιγμή που το βλέπω από μέσα, γίνεται δικό μου, με την έννοια ότι δεν είναι εφικτό να μοιραστεί αυτή η γνώση με κανέναν. Εσύ δεν μπορείς να το γνωρίσεις. Εσύ δεν μπορείς να γνωρίζεις πώς το νιώθω εγώ, από μέσα. Μόνο εγώ μπορώ να το γνωρίζω.

   Το σώμα που είναι γνωστό και στους άλλους δεν είναι δικό μας. Είναι το σώμα, το οποίο το γνωρίζουν αντικειμενικά όλοι, είναι το σώμα που γνωρίζει ο γιατρός στο εργαστήριο.

   Αυτό δεν είναι το αληθινά δικό μας σώμα. Μόνο η ιδιωτική, η προσωπική γνώση μπορεί να σε οδηγήσει προς τα μέσα. Η δημόσια γνώση δεν μπορεί. Γι αυτό, η ιατρική ή η ψυχολογία, οι οποίες παρατηρούν απ' έξω, δεν έχουν οδηγήσει στη γνώση των εσωτερικών μας σωμάτων. Γνωρίζουν μόνο το φυσικό σώμα.

   Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, έχουν δημιουργηθεί πάρα πολλά διλήμματα. Κάποιος μπορεί να νιώθει όμορφος από μέσα, εμείς όμως μπορούμε να τον πείσουμε να πιστέψει πως είναι άσχημος. Αν συμφωνούμε πάνω σ' αυτό, μπορεί να φτάσει να συμφωνήσει κι ο ίδιος.
   Κανένας όμως δεν είναι άσχημος από μέσα. Η εσωτερική αίσθηση είναι πάντοτε αυτή της ομορφιάς.
   Στην πραγματικότητα, αυτή η εξωτερική αίσθηση δεν είναι καθόλου αληθινή αίσθηση. Είναι απλώς μια μόδα, ένα κριτήριο που έχει επιβληθεί απ' έξω. Ένας άνθρωπος που είναι όμορφος σε μια κοινωνία, μπορεί να είναι άσχημος σε μια άλλη.
   Ένας άνθρωπος που είναι όμορφος σε μια ιστορική περίοδο, μπορεί να μην είναι σε μια άλλη. Η βαθύτερη εσωτερική αίσθηση όμως είναι πάντοτε αυτή της ομορφιάς, οπότε αν δεν υπήρχαν εξωτερικά κριτήρια, δεν θα υπήρχε ασχήμια.
   Κάθε κοινωνία έχει μια συγκεκριμένη εικόνα ομορφιάς. Γι αυτό υπάρχει ασχήμια και ομορφιά, αλλιώς δεν θα υπήρχε. Αν ήμασταν όλοι μας τυφλοί, κανένας δεν θα ήταν άσχημος. Όλοι θα ήταν όμορφοι. 
   Έτσι λοιπόν, η αίσθηση του σώματος από μέσα, είναι το πρώτο βήμα. Σε διαφορετικές περιστάσεις, το σώμα θα αισθάνεται διαφορετικά από μέσα. Όταν είσαι ερωτευμένος, έχεις μια συγκεκριμένη εσωτερική αίσθηση. Όταν βιώνεις μίσος, η εσωτερική αίσθηση. Όταν βιώνεις μίσος, η εσωτερική αίσθηση είναι διαφορετική. 
   Αν ρωτήσεις το Βούδα, θα πει: "Η αγάπη είναι ομορφιά," επειδή με την εσωτερική του αίσθηση γνωρίζει πως όταν αγαπάει, είναι όμορφος.
   Όταν υπάρχει μίσος, θυμός, ζήλια, κάτι συμβαίνει μέσα σου, που σε κάνει να αρχίζεις να νιώθεις άσχημος. Θα αισθάνεσαι λοιπόν διαφορετικά τον εαυτό σου, σε διαφορετικές περιστάσεις, σε διαφορετικές στιγμές, σε διαφορετικές καταστάσεις του νου.
   Όταν νιώθεις τεμπελιά, υπάρχει διαφορά, από ότι όταν νιώθεις δραστήριος. Όταν νυστάζεις, υπάρχει διαφορά. 





          πρέπει να γνωρίσεις και να μπορείς να διακρίνεις αυτές τις διαφορές. Μόνο τότε εξοικειώνεσαι με την εσωτερική ζωή του σώματος σου. Τότε, γνωρίζεις την εσωτερική ιστορία, την εσωτερική γεωγραφία του εαυτού σου, στην παιδική ηλικία, στην εφηβεία, στα γεράματα.
   Τη στιγμή που συνειδητοποιεί κανείς το σώμα του από μέσα, αυτόματα εμφανίζεται το επόμενο σώμα. Αν γνωρίζεις το πρώτο σώμα από μέσα, τότε θα αποκτήσεις επίγνωση του δεύτερου σώματος απ' έξω.
   Βλέποντας το πρώτο σώμα απ' έξω, δεν μπορείς ποτέ να γνωρίσεις το δεύτερο σώμα. Από μέσα όμως, μπορείς να δεις το εξωτερικό του δεύτερου σώματος.

   Κάθε σώμα έχει δύο διαστάσεις -την εξωτερική και την εσωτερική. Όπως ο τοίχος έχει δύο διαστάσεις- μία που κοιτάζει προς τα έξω και μία που κοιτάζει προς τα μέσα -έτσι και κάθε σώμα έχει ένα όριο, έναν τοίχο.
   Όταν έρθεις να γνωρίσεις το πρώτο σώμα από μέσα, αποκτάς επίγνωση του δεύτερου σώματος απ' έξω. 
Τώρα βρίσκεσαι στο ενδιάμεσο. Είσαι μέσα στο πρώτο σώμα κι έξω από το δεύτερο. Είσαι μέσα στο πρώτο σώμα κι έξω από το δεύτερο. Αυτό το δεύτερο σώμα, το αιθερικό σώμα, είναι σαν συμπυκνωμένος καπνός.
   Περνάς από μέσα του χωρίς κανένα εμπόδιο, δεν είναι όμως διάφανο. Απ' έξω, δεν μπορείς να κοιτάξεις μέσα του. Το πρώτο σώμα είναι συμπαγές. Το δεύτερο σώμα είναι όμοιο με το πρώτο, σε ότι αφορά το σχήμα, αλλά δεν είναι συμπαγές.

   Όταν πεθαίνει το πρώτο σώμα, το δεύτερο σώμα παραμένει ζωντανό για δέκα τρεις μέρες. Ταξιδεύει μαζί σου κι ύστερα από δέκα τρεις μέρες πεθαίνει κι αυτό.
Διασκορπίζεται, εξατμίζεται. Αν συμβεί να γνωρίσεις το δεύτερο σώμα, ενώ το πρώτο σώμα είναι ακόμα ζωντανό, μπορείς να έχεις επίγνωση αυτού του γεγονότος.

   Το δεύτερο σώμα μπορεί να βγει έξω από το σώμα σου. Στο διαλογισμό μερικές φορές αυτό το σώμα πηγαίνει πάνω ή κάτω κι έχεις την αίσθηση ότι η βαρύτητα δεν σε τραβάει πια. Έχεις αφήσει τη γη. Όταν όμως ανοίγεις τα μάτια σου, βρίσκεσαι στο έδαφος και γνωρίζεις ότι εκεί βρισκόσουν συνεχώς. Αυτή η αίσθηση ότι έχεις ανυψωθεί, έρχεται εξαιτίας του δεύτερου σώματος, όχι από το πρώτο.

   Για το δεύτερο σώμα δεν υπάρχει βαρύτητα. Έτσι, τη στιγμή που γνωρίζεις το δεύτερο, νιώθεις μια ιδιαίτερη ελευθερία, που ήταν άγνωστη στο φυσικό σώμα. Τώρα μπορείς να βγαίνεις έξω από το σώμα σου και να ξαναμπαίνεις.
   Αυτό είναι το δεύτερο βήμα, αν θέλεις να βιώσεις το δεύτερο σώμα. Και η μέθοδος δεν είναι δύσκολη. Απλώς ευχήσου να βγεις έξω από το σώμα σου και είσαι έξω από το σώμα. Η ευχή εκπληρώνεται ταυτόχρονα.
   Για το δεύτερο σώμα, δεν χρειάζεται να γίνει καμία προσπάθεια, επειδή δεν υπάρχει έλξη της βαρύτητας.

   Με το πρώτο σώμα, υπάρχει δυσκολία, εξαιτίας της δύναμης της βαρύτητας. Αν θέλω να έρθω στο σπίτι σου, θα πρέπει να πολεμήσω με τη δύναμη της βαρύτητας. Αν όμως δεν υπάρχει βαρύτητα, τότε η απλή επιθυμία είναι αρκετή. Το πράγμα θα συμβεί.
   Το αιθερικό σώμα είναι το σώμα με το οποίο δουλεύει η ύπνωση.
   Το πρώτο σώμα δεν εμπλέκεται με την ύπνωση, αλλά μόνο το δεύτερο. Γι αυτό, αν ο υπνωτιστής πει σε έναν άνθρωπο που έχει τέλεια όραση, πως είναι τυφλός, ο άνθρωπος μπορεί να τυφλωθεί. απλώς και μόνο πιστεύοντας τον. Έχει επηρεαστεί το αιθερικό σώμα.
   Η υποβολή πηγαίνει στο αιθερικό σώμα. Αν βρίσκεσαι σε βαθιά ύπνωση, επηρεάζεται το δεύτερο σώμα σου. Ο υπνωτιστής δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει λόγια που προκαλούν αμφιβολία. Αν πει, "φαίνεται πως έχεις τυφλωθεί," αυτό δεν θα λειτουργήσει. Πρέπει να μιλάει με απόλυτη σιγουριά. Μόνο τότε λειτουργεί η υποβολή.

   Έτσι, στο δεύτερο σώμα, πες απλώς: "Βρίσκομαι έξω από το σώμα." Απλώς ευχήσου να είσαι έξω από το δεύτερο σώμα κι αμέσως θα βρεθείς εκεί.
   Ο συνηθισμένος ύπνος ανήκει στο πρώτο σώμα.
   Το πρώτο σώμα χαλαρώνει από την εξάντληση της ημέρας, της δουλειάς, από την ένταση.  Στην ύπνωση, πέφτει για ύπνο το δεύτερο σώμα. Αν κοιμηθεί, μπορείς να δουλέψεις μ' αυτό.
   Όταν αρρωσταίνεις, το εβδομήντα πέντε τοις εκατό της αρρώστιας έρχεται από το δεύτερο σώμα και επεκτείνεται και στο πρώτο.
   Το δεύτερο σώμα υποβάλλεται τόσο πολύ, που οι πρωτοετείς φοιτητές της ιατρικής παθαίνουν τις αρρώστιες που μελετούν. Αρχίζουν να έχουν τα συμπτώματα, Αν μελετούν τον πονοκέφαλο, ο καθένας αρχίζει να αναρωτιέται μέσα του: "Εγώ έχω πονοκέφαλο; Έχω αυτά τα συμπτώματα;" Κι επειδή όταν μπαίνεις προς τα μέσα, επηρεάζεται το αιθερικό σώμα, πιάνει την υποβολή και προκαλείται πονοκέφαλος.
   Ο πόνος της γέννας δεν είναι του πρώτου σώματος, είναι του δεύτερου. Έτσι, μέσα από την ύπνωση, η γέννα μπορεί να γίνει εντελώς ανώδυνα, απλώς και μόνο με την υποβολή. Υπάρχουν πρωτόγονες κοινωνίες, στις οποίες οι γυναίκες δεν αισθάνονται οδύνες του τοκετού, επειδή αυτή η πιθανότητα δεν μπήκε ποτέ στο νου τους.



Πίνακας Maro Michalakos

   κάθε τύπος πολιτισμού όμως δημιουργεί κοινές υποβολές, οι οποίες γίνονται μέρος των προσδοκιών κάθε ανθρώπου.
   Με την ύπνωση, δεν υπάρχει πόνος. Ακόμα και εγχειρήσεις μπορούν να γίνουν με ύπνωση, χωρίς καθόλου πόνο, επειδή αν στο δεύτερο σώμα γίνει η υποβολή ότι δεν θα υπάρξει πόνος, τότε δεν θα υπάρξει κανένας πόνος.
   Κάθε είδους πόνος και κάθε είδος απόλαυση έρχεται από το δεύτερο σώμα και απλώνεται στο πρώτο. Έτσι, αν αλλάξει η υποβολή, το ίδιο πράγμα που ήταν οδυνηρό, μπορεί να γίνει απολαυστικό και αντίστροφα. 
   Άλλαξε την υποβολή, άλλαξε τον αιθερικό νου και θα αλλάξει το κάθε τι. Απλώς ευχήσου το με την ολότητα σου και θα συμβεί.
   Η ολότητα είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στην επιθυμία και τη θέληση. Όταν έχεις επιθυμήσει κάτι, με την ολότητα σου ολοκληρωτικά, απόλυτα, με όλο σου το νου, γίνεται δύναμη της θέλησης.
   Αν επιθυμείς ολοκληρωτικά να βγεις από το φυσικό σου σώμα, μπορείς να το κάνεις. Τότε, υπάρχει πιθανότητα να γνωρίσεις το δεύτερο σώμα από μέσα, αλλιώς όχι.
   Όταν βγαίνεις έξω από το φυσικό σου σώμα, δεν βρίσκεσαι πια στο ενδιάμεσο -μέσα στο πρώτο και έξω από το δεύτερο. Τώρα βρίσκεσαι μέσα στο δεύτερο. Το πρώτο σώμα δεν υπάρχει.
   Τώρα μπορείς να συνειδητοποιήσεις το δεύτερο σώμα από μέσα, όπως συνειδητοποίησες το πρώτο σώμα από μέσα. Αποκτάς επίγνωση των εσωτερικών του λειτουργιών, του εσωτερικού του μηχανισμού, της εσωτερικής ζωής.
   Την πρώτη φορά που το επιχειρείς, είναι δύσκολο, ύστερα απ' αυτό όμως θα βρίσκεσαι μέσα σε δύο σώματα -στο πρώτο και στο δεύτερο. Το σημείο της προσοχής σου θα βρίσκεσαι τώρα σε δύο κόσμους, σε δύο διαστάσεις.
   Τη στιγμή που βρίσκεσαι μέσα στο δεύτερο σώμα, θα είσαι έξω από το τρίτο, από το αστρικό. Σε ότι αφορά το αστρικό, δεν υπάρχει ανάγκη ούτε καν να ευχηθείς.
   Τώρα δεν τίθεται καν ζήτημα ολότητας. Αν θέλεις να μπεις μέσα του, μπορείς να μπεις. Το αστρικό σώμα σώμα είναι ατμός, όπως είναι και το δεύτερο, αλλά είναι διάφανο. Δεν θα γνωρίζεις καν αν βρίσκεσαι μέσα ή έξω, επειδή το όριο είναι διάφανο.
   Το αστρικό σώμα έχει το ίδιο μέγεθος, όπως το πρώτο και το δεύτερο σώμα.
   Μέχρι το πέμπτο σώμα το σχήμα είναι το ίδιο. Το περιεχόμενο θα αλλάξει, όμως το μέγεθος θα είναι το ίδιο, μέχρι το πέμπτο σώμα.
   Με το έκτο σώμα, το μέγεθος θα είναι συμπαντικό, κοσμικό. Και με το έβδομο, δεν θα υπάρχει κανένα μέγεθος -ούτε καν το συμπαντικό.
   Το τέταρτο σώμα δεν έχει απολύτως κανένα τοίχο. 
   Μέσα από το τρίτο σώμα, δεν υπάρχει ούτε καν διάφανος τοίχος. Είναι απλώς ένα όριο, χωρίς κανένα τοίχο, οπότε δεν υπάρχει καμία δυσκολία για να μπεις και καμία ανάγκη για καμία μέθοδο. Εκείνος λοιπόν που έχει φτάσει στο τρίτο, μπορεί να φτάσει πολύ εύκολα στο τέταρτο.
   Το να πας όμως πέρα από το τέταρτο είναι τόσο δύσκολο, όσο είναι το να πας πέρα από το πρώτο, επειδή τώρα παύει ο νους.
   Το πέμπτο είναι το πνευματικό σώμα. Πριν το πλησιάσεις, υπάρχει και πάλι ένας τοίχος, όχι όμως με την ίδια έννοια σαν τον τοίχο που υπήρχε ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο. Τώρα ο τοίχος βρίσκεται ανάμεσα σε διαφορετικές διαστάσεις. Είναι ένα διαφορετικό επίπεδο.
   Τα τέσσερα κατώτατα σώματα αφορούσαν μόνο ένα επίπεδο. Ο διαχωρισμός ήταν οριζόντιος. Τώρα, είναι κάθετος. 
Έτσι, ο τοίχος ανάμεσα στο τέταρτο και στο πέμπτο είναι μεγαλύτερος από ότι σε οποιαδήποτε δύο από τα κατώτερα σώματα, επειδή ο συνηθισμένος μας τρόπος για να κοιτάζουμε είναι ο οριζόντιος, όχι ο κάθετος.
   Κοιτάζουμε από τη μια μεριά στην άλλη. Δεν κοιτάζουμε πάνω-κάτω. Η κίνηση όμως από το τέταρτο σώμα στο πέμπτο  είναι από το κατώτερο επίπεδο σε ένα ανώτερο επίπεδο. Η διαφορά δεν είναι ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, αλλά ανάμεσα στο πάνω και στο κάτω. Αν δεν αρχίζεις να κοιτάζεις προς τα πάνω, δεν μπορείς να κινηθείς προς το πέμπτο.
   Ο νους κοιτάζει πάντοτε προς τα κάτω.





            γι αυτό η Γιόγκα είναι εναντίον του νου. Ο νους ρέει προς τα κάτω, σαν το νερό. Το νερό δεν έγινε ποτέ σύμβολο κανενός πνευματικού συστήματος, επειδή η ίδια του η φύση είναι να ρέει προς τα κάτω. Η φωτιά υπήρξε το σύμβολο πάρα πολλών συστημάτων. Η φωτιά πηγαίνει προς τα πάνω. Ποτέ δεν πηγαίνει προς τα κάτω. Έτσι, το σύμβολο της κίνησης από το τέταρτο προς το πέμπτο σώμα είναι η φωτιά. Πρέπει κανείς να κοιτάξει προς τα πάνω. Πρέπει κανείς να σταματήσει να βλέπει προς τα κάτω. 
   Πως να κοιτάξεις προς τα πάνω;  Ποιός είναι ο τρόπος; Πρέπει να έχεις ακούσει ότι στο διαλογισμό τα μάτια πρέπει να κοιτάζουν προς τα πάνω, στο άτζνα τσάκρα, στο έκτο κέντρο. Τα μάτια πρέπει να επικεντρώνονται προς τα πάνω, σαν να πρόκειται να δεις το κρανίο σου από μέσα. Τα μάτια είναι απλώς συμβολικά.
   Το αληθινό ζήτημα είναι η όραση. Η όραση μας, η ικανότητα μας να βλέπουμε, σχετίζεται με τα μάτια, οπότε τα μάτια γίνονται το μέσο με το οποίο συμβαίνει ακόμα και η εσωτερική όραση. Αν στρέψεις τα μάτια σου προς τα πάνω, τότε η όραση σου πηγαίνει κι αυτή προς τα πάνω.
   Η Ράτζα Γιόγκα αρχίζει με το τέταρτο σώμα. Μόνο η Χάθα Γιόγκα αρχίζει με το πρώτο σώμα. Άλλα είδη της Γιόγκας αρχίζουν από κάπου αλλού. Η Θεοσοφία αρχίζει από το δεύτερο σώμα και άλλα συστήματα αρχίζουν από το τρίτο. 
   Όσο ο πολιτισμός προχωράει προς το τέταρτο σώμα, πολλοί άνθρωποι θα είναι σε θέση να ξεκινήσουν από εκεί. Μόνο όμως αν έχουν δουλέψει μέσα από τα τρία κατώτερα σώματα στις προηγούμενες ζωές τους, μπορεί να χρησιμοποιηθεί το τέταρτο. 
   [Εκείνοι που έχουν μελετήσεις τη Ράτζα Γιόγκα από τα κείμενα ή από τους δάσκαλους, χωρίς να γνωρίζουν αν έχουν δουλέψει με τα τρία κατώτερα σώματα τους, είναι αναπόφευκτο να απογοητευθούν, να βγουν από τις ψευδαισθήσεις τους, επειδή κανένας δεν μπορεί να αρχίσει από το τέταρτο. Πρέπει να διασχίσεις πρώτα τα τρία. Μόνο τότε μπορεί να έρθει το τέταρτο.
   Το τέταρτο είναι το τελευταίο σώμα από το οποίο μπορείς να αρχίσεις. Αυτά είναι τα τέσσερα είδη της Γιόγκας. Η Χάθα Γιόγκα για το πρώτο σώμα, η Μάντρα Γιόγκα για το δεύτερο, η Μπάκτι Γιόγκα για το τρίτο και η Ράτζα Γιόγκα για το τέταρτο.]

   Την αρχαία εποχή, όλοι έπρεπε να ξεκινούν από το πρώτο σώμα. Τώρα όμως υπάρχουν πάρα πολλά είδη ανθρώπων. Άλλος έχει δουλέψει μέχρι το δεύτερο σώμα σε προηγούμενη ζωή, άλλος μέχρι το τρίτο και πάει λέγοντας. Σε ότι αφορά όμως τα όνειρα, πρέπει κανείς να ξεκινά από το πρώτο σώμα. Μόνο τότε μπορείς να γνωρίσεις όλη τους την έκταση, όλο τους το φάσμα.
   Έτσι, στο τέταρτο σώμα, η συνειδητότητα σου πρέπει να γίνει φωτιά, να πηγαίνει προς τα πάνω. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το διαπιστώσεις αυτό.
   Για παράδειγμα, αν ο νους ρέει προς το σεξ, είναι σαν νερό που ρέει προς τα κάτω, επειδή το κέντρο του σεξ είναι προς τα κάτω. Στο τέταρτο σώμα, πρέπει κανείς να αρχίσει οδηγώντας τα μάτια προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω. 





          αν η συνειδητότητα οδηγείται προς τα πάνω, πρέπει να αρχίζει από το κέντρο που βρίσκεται πάνω από τα μάτια. Υπάρχει μόνο ένα κέντρο πάνω από τα μάτια, από όπου η κίνηση μπορεί να είναι προς τα πάνω -το άτζνα τσάκρα. Τώρα τα δύο μάτια πρέπει να κοιτάζουν προς τα πάνω, προς το τρίτο μάτι. 
   Το τρίτο μάτι το θυμούνται με πολλούς τρόπους.
   Στην Ινδία, η διάκριση ανάμεσα σε μια παρθένα και σε μια παντρεμένη γυναίκα γίνεται με ένα χρωματιστό σημάδι στο τρίτο μάτι της παντρεμένης. Η παρθένα είναι αναπόφευκτο να κοιτάζει προς τα κάτω, προς το κέντρο του σεξ. Τη στιγμή όμως που παντρεύεται, αρχίζει να κοιτάζει προς τα πάνω.
   Το σεξ πρέπει να πάει πέρα από τη σεξουαλικότητα.
   Για να τη βοηθήσουν να θυμάται να κοιτάζει προς τα πάνω, χρησιμοποείται πάνω στο τρίτο μάτι ένα χρωματιστό σημάδι το τιλάκ.
Σημάδια τιλάκ χρησιμοποιούνται και στο μέτωπο άλλων ανθρώπων -σε σαννυάσιν, σε πιστούς- διάφορα είδη τιλάκ. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιούν κρέμα από σανταλόξυλο.
   Τη στιγμή που τα μάτια σου κοιτάζουν προς τα πάνω, προς το τρίτο μάτι, δημιουργείται μια μεγάλη φωτιά σ' αυτό το κέντρο. Υπάρχει μια αίσθηση καψίματος. Το τρίτο μάτι αρχίζει να ανοίγει και πρέπει να κρατηθεί δροσερό.
   Έτσι, στην Ινδία χρησιμοποιούν σανταλόξυλο. Δεν είναι απλώς δροσερό, αλλά έχει κι ένα ιδιαίτερο άρωμα, που συνδέεται με το τρίτο σώμα και την υπέρβασή του. Η δροσιά του αρώματος και το ιδιαίτερο σημείο στο οποίο τοποθετείται, γίνεται ενθύμηση του τρίτου ματιού και έλξη προς τα πάνω.
   Αν κλείσεις τα μάτια σου και βάλω το δάχτυλο μου πάνω στο τρίτο μάτι σου, αν και στην πραγματικότητα δεν αγγίζω το ίδιο το τρίτο μάτι, εσύ όμως αρχίζεις να το νιώθεις. Ακόμα και μόνο τόση πίεση είναι αρκετή -ακόμα κι ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα.
   Έτσι λοιπόν, το άρωμα, το απαλό άγγιγμα του και το δρόσισμα του είναι αρκετά. Τότε, η προσοχή ρέει πάντοτε από τα μάτια σου προς το τρίτο μάτι. 
   Για να διασχίσεις λοιπόν το τέταρτο σώμα, υπάρχει μόνο μία τεχνική, μία μέθοδος κι αυτή είναι το να κοιτάζεις προς τα πάνω.

          το σιρσχασάν, η στάση της Γιόγκας με το κεφάλι στο έδαφος για να το κάνει αυτό, επειδή συνήθως τα μάτια μας κοιτάζουν προς τα κάτω. Τώρα όμως, το κάτω είναι πάνω. Η προς τα κάτω ροή της ενέργειας σου θα αντιστραφεί τώρα σε ροή προς τα πάνω.
   Στο διαλογισμό, μερικοί άνθρωποι, ακόμη και χωρίς να το γνωρίζουν αυτό, παίρνουν αυτή τη στάση, επειδή έχει αλλάξει η ροή της ενέργειας. Ο νους τους είναι τόσο προγραμματισμένος με τη ροή προς τα κάτω, που όταν η ενέργεια αλλάζει κατεύθυνση, νιώθουν άβολα.
   Όταν στέκονται στο κεφάλι τους, νιώθουν και πάλι βολικά, επειδή η ροή της ενέργειας γίνεται και πάλι προς τα κάτω. στην πραγματικότητα όμως, δεν κινείται προς τα κάτω. Σε σχέση με τα κέντρα σου, με τα τσάκρας σου, η ενέργεια θα εξακολουθεί να ρέει προς τα πάνω.
   Το σιρσχασάν λοιπόν έχει χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος για να σε πάρει από το τέταρτο σώμα στο πέμπτο.






          αυτό που είναι βασικό να θυμάσαι είναι να κοιτάζεις προς τα πάνω. Αυτό μπορεί να γίνει με το τρατάκ: Κοιτάζεις ένα σταθερό αντικείμενο -συγκεντρώνεσαι στον ήλιο ή σε οποιοδήποτε αντικείμενο. Είναι όμως καλύτερο να το κάνεις προς τα μέσα. Απλώς κλείσε τα μάτια !
   Πρώτα όμως πρέπει να διασχίσεις το πρώτο σώμα. Μόνο τότε μπορεί να σε βοηθήσει, αλλιώς όχι. Διαφορετικά, μπορεί να προκαλέσει κάθε είδους νοητικές ασθένειες, επειδή θα κομματιαστεί ολόκληρη η προσαρμογή του συστήματος.
Τα τέσσερα σώματα κοιτάζουν προς τα κάτω και με τον εσωτερικό σου νου κοιτάζεις προς τα πάνω. Τότε, υπάρχει κάθε πιθανότητα ότι το αποτέλεσμα θα είναι η σχιζοφρένεια.
   Για μένα, η σχιζοφρένεια είναι το αποτέλεσμα ενός τέτοιου πράγματος. Γι αυτό η συνηθισμένη ψυχολογία δεν μπορεί να μπει βαθιά μέσα στη σχιζοφρένεια. 
Ο σχιζοφρενικός νους δουλεύει ταυτόχρονα σε αντίθετες κατευθύνσεις. Στέκεται απ' έξω και κοιτάζει προς τα μέσα. Στέκεται απ' έξω και κοιτάζει προς τα πάνω.
   Ολόκληρο το σύστημα σου πρέπει να βρίσκεται σε αρμονία. Αν δεν έχεις γνωρίσει το φυσικό σου σώμα από μέσα, τότε η συνειδητότητα σου πρέπει να κοιτάζει προς τα κάτω. Αυτό θα είναι υγιές. Η προσαρμογή είναι σωστή.
   Δεν πρέπει ποτέ να επιχειρήσεις να στρέψεις προς τα πάνω το νου που κινείται προς τα έξω, γιατί το αποτέλεσμα θα είναι η σχιζοφρένεια.
   Οι πολιτισμοί μας, οι θρησκείες μας έχουν υπάρξει η βασική αιτία του διχασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας. Δεν έχουν ασχοληθεί με τη συνολική αρμονία.
   Υπάρχουν δάσκαλοι, που διδάσκουν στους ανθρώπους μεθόδους για να κινηθούν προς τα πάνω, όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται καν μέσα στο φυσικό σώμα τους. Η μέθοδος αρχίζει να δουλεύει κι ένα κομμάτι του ανθρώπου παραμένει έξω από το σώμα του, ενώ ένα άλλο κομμάτι κινείται προς τα πάνω. Θα γίνει δύο άνθρωποι -άλλοτε ο ένας και άλλοτε ο άλλος- Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάιντ.





          υπάρχει κάθε πιθανότητα ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει επτά άνθρωποι ταυτόχρονα. Τότε ο κατακερματισμός είναι ολοκληρωτικός. Έχει γίνει επτά διαφορετικές ενέργειες.
   Ένα κομμάτι του κινείται προς τα κάτω, προσκολλημένο στο πρώτο σώμα, ένα άλλο κομμάτι πηγαίνει προς τα πάνω, ένα άλλο πηγαίνει κάπου αλλού. Δεν έχει κανένα κέντρο μέσα του.
   Ο Γκουρτζίεφ συνήθιζε να λέει ότι κάθε άνθρωπος είναι σαν σπίτι που ο κύριος απουσιάζει και κάθε υπηρέτης ισχυρίζεται ότι εκείνος είναι ο κύριος. Και κανένας δεν μπορεί να το αρνηθεί, επειδή ο ίδιος ο κύριος απουσιάζει. Όταν έρχεται οποιοσδήποτε στο σπίτι και χτυπάει την πόρτα, ο υπηρέτης που βρίσκεται πιο κοντά στην πόρτα γίνεται κύριος. Την επόμενη στιγμή, ανοίγει την πόρτα ένας άλλος υπηρέτης και ισχυρίζεται ότι αυτός είναι ο κύριος.
   Ο σχιζοφρενής δεν έχει κανένα κέντρο. Και είμαστε όλοι έτσι! Έχουμε προσαρμόσει τον εαυτό μας στην κοινωνία κι αυτό είναι όλο. Η διαφορά βρίσκεται μόνο στους βαθμούς.
   Ο κύριος είναι απών ή κοιμάται και κάθε κομμάτι μας ισχυρίζεται ότι εκείνος είναι ο κύριος.
   Όταν βρίσκεται εκεί η ορμή του σεξ γίνεται ο κύριος. Θα αρνηθεί την οικογένεια σου, θα αρνηθεί τη θρησκεία σου, θα αρνηθεί την ηθική σου και το σεξ γίνεται ο απόλυτος κύριος του σπιτιού. 
   Η λογική κάνει έφοδο και λέει: "εγώ είμαι ο κύριος." Τώρα η λογική θα διεκδικήσει ολόκληρο το σπίτι και θα αρνηθεί να δώσει στέγη στο σεξ.
   Ο καθένας διεκδικεί ολόκληρο το σπίτι. Όταν βρίσκεται εκεί ο θυμός, αυτός γίνεται ο κύριος. Τώρα δεν υπάρχει καμία λογική, καμία συνειδητότητα. Τίποτε  άλλο δεν μπορεί να εμποδίσει το θυμό. Εξαιτίας αυτού, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους.
   Ο άνθρωπος που ήταν τρυφερός, γεμάτος αγάπη, θυμώνει και ξαφνικά δεν υπάρχει αγάπη. Τώρα νιώθουμε αμηχανία και δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν ο άλλος αγαπάει ή όχι.
   Η αγάπη ήταν απλώς ένας υπηρέτης και ο θυμός είναι επίσης ένας υπηρέτης. Ο κύριος απουσιάζει. Γι αυτό δεν μπορείς συνήθως να βασιστείς σε κανέναν άλλο. Δεν είναι κύριος του εαυτού του κι έχει αναλάβει οποιοσδήποτε υπηρέτης. Δεν είναι ένα, δεν είναι μία ενότητα.
   Αυτό που λέω είναι ότι δεν πρέπει κανείς να πειραματίζεται με τεχνικές που στρέφουν το βλέμμα προς τα πάνω, πριν διασχίσει τα πρώτα τέσσερα σώματα. Αλλιώς, θα προκληθεί διχασμός, που θα είναι ανέφικτο να γεφυρωθεί και πρέπει κανείς να περιμένει μέχρι την επόμενη ζωή, για να ξαναρχίσει.

          είναι προτιμότερο να ασκείσαι σε τεχνικές που ξεκινούν από την αρχή. Αν έχεις περάσει τα πρώτα τρία σώματα σου σε προηγούμενες γεννήσεις, τότε θα τα περάσεις και πάλι, μέσα σε μια στιγμή. Δεν θα υπάρχει καμία δυσκολία.
   Γνωρίζεις την περιοχή, γνωρίζεις το δρόμο. Έρχονται μπροστά σου μέσα σε μια στιγμή. Τα αναγνωρίζεις και τα περνάς. Τότε, πηγαίνεις πιο πέρα. Έτσι λοιπόν, πάντοτε επιμένω να αρχίζετε από το πρώτο σώμα. Όλοι σας!
   Το να κινηθείς πέρα από το τέταρτο σώμα είναι το σημαντικότερο πράγμα. Μέχρι το τέταρτο σώμα, είσαι άνθρωπος. Τώρα γίνεσαι υπεράνθρωπος. το πρώτο σώμα, είσαι απλώς ένα ζώο. Μόνο στο δεύτερο σώμα εμφανίζεται η ανθρώπινη φύση. Και μόνο στο τέταρτο, ανθίζει εντελώς.
   Ο πολιτισμός δεν έχει πάει ποτέ πέρα από το τέταρτο. Το πέρα από το τέταρτο είναι πέρα από το ανθρώπινο. Δεν μπορούμε να κατατάξουμε τον Χριστό στα ανθρώπινα όντα. Ο Βούδας, ο Μαχαβίρας, ο Κρίσνα είναι πέρα από το ανθρώπινο. Αυτοί είναι υπεράνθρωποι.
   Η ενατένιση προς τα πάνω είναι ένα άλμα από το τέταρτο σώμα. Όταν κοιτάζω το πρώτο σώμα μου απ' έξω, είμαι απλώς ένα ζώο, με τη δυνατότητα να γίνω άνθρωπος.





          η μόνη διαφορά είναι ότι εγώ μπορώ να γίνω άνθρωπος και το ζώο δεν μπορεί. Και οι δύο είμαστε κάτω από το ανθρώπινο, υπάνθρωποι, εγώ όμως έχω τη δυνατότητα να πάω πιο πέρα. Και από το δεύτερο σώμα και πάνω, αρχίζει να συμβαίνει το άνθισμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ακόμα και αυτός που βρίσκεται στο τέταρτο σώμα, μας φαίνεται υπεράνθρωπος.
   Ο Αϊνστάιν ή ο Βολτέρος μοιάζουν υπεράνθρωποι, όμως δεν είναι. Είναι το πλήρες άνθισμα της ανθρώπινης ύπαρξης κι εμείς είμαστε κάτω από τον άνθρωπο, οπότε εκείνοι βρίσκονται πάνω από μας.
   Δεν είναι όμως πάνω από το ανθρώπινο. Μόνο ένας Βούδας, ένας Χριστός ή ένας Ζαρατούστρας είναι περισσότερο από το ανθρώπινο. Κοιτάζοντας όμως προς τα πάνω, ανεβάζοντας τη συνειδητότητα τους πάνω από το τέταρτο σώμα, έχουν διασχίσει το όριο του νου. Έχουν υπερβεί το νοητικό σώμα.
   Υπάρχουν παραβολές που αξίζουν την κατανόησή μας. Ο Μωάμεθ, κοιτάζοντας προς τα πάνω, λέει ότι του έχει έρθει κάτι από πάνω. Εμείς ερμηνεύουμε αυτό το "από πάνω" γεωγραφικά, οπότε ο ουρανός γίνεται η κατοικία των θεών. Για μας, το "από πάνω" σημαίνει τον ουρανό και το "από κάτω" σημαίνει το επίπεδο κάτω από τη γη.
   Αν όμως το ερμηνεύσουμε μ' αυτόν τον τρόπο, τότε το σύμβολο δεν έχει γίνει κατανοητό. Όταν ο Μωάμεθ κοιτάζει προς τα πάνω, δεν κοιτάζει προς τον ουρανό, κοιτάζει προς το άτζνα τσάκρα, στο έκτο τσάκρα. Όταν λέει ότι του έχει έρθει κάτι από πάνω, η αίσθηση του είναι σωστή. Αυτό το "πάνω" όμως έχει διαφορετικό νόημα για μας.
   Σε όλες τις εικόνες, ο Ζαρατούστρας κοιτάζει προς τα πάνω. Τα μάτια του δεν κοιτάζουν ποτέ προς τα κάτω.
   Όταν είδε για πρώτη φορά το θεϊκό, κοίταζε προς τα πάνω. Το θεϊκό ήρθε σ' εκείνον σαν φωτιά. Γι αυτό οι Πέρσες υπήρξαν λάτρεις της φωτιάς. Αυτή η αίσθηση της φωτιάς έρχεται από το άτζνα τσάκρα.
   Όταν κοιτάζεις προς τα πάνω, το σημείο δίνει μια φλογισμένη αίσθηση, σαν να καίγονται τα πάντα. Εξαιτίας αυτού του καψίματος, μεταμορφώνεσαι. Το κατώτερο ον καίγεται, παύει να υπάρχει και γεννιέται το ανώτερο ον. Αυτό είναι το νόημα του "να περάσεις μέσα από τη φωτιά".
   Μετά το πέμπτο  σώμα, κινείσαι σε ένα ακόμα κόσμο, σε μια άλλη διάσταση. Από το πρώτο σώμα μέχρι το τέταρτο σώμα, η κίνηση είναι απ΄έξω προς τα μέσα.
   Από το τέταρτο στο πέμπτο, η κίνηση είναι από κάτω προς τα πάνω. Από το πέμπτο σώμα, είναι από το εγώ στο μη εγώ. Τώρα το ζήτημα είναι αν υπάρχει κέντρο ή όχι.
   Μέχρι το πέμπτο, κανένας δεν έχει κέντρο. Είναι διχασμένος σε πολλά κομμάτια. Μόνο στο πέμπτο σώμα υπάρχει κέντρο, υπάρχει ενότητα. Το κέντρο όμως γίνεται το εγώ.
   Τώρα, αυτό το κέντρο θα είναι εμπόδιο για την παραπέρα πρόοδο. Πρέπει να αφήσεις κάθε γέφυρα που πέρασες. Ήταν χρήσιμο που την πέρασες, θα γίνει όμως εμπόδιο, αν προσκοληθείς σ' αυτήν.
   Μέχρι το πέμπτο σώμα, το κέντρο πρέπει να δημιουργηθεί. Ο Γκουρτζίεφ ονομάζει αυτό το κέντρο αποκρυστάλλωση του εγώ. Τώρα όμως, για την παραπέρα πρόοδο, αυτή η αποκρυστάλλωση πρέπει να χαθεί και πάλι, να χαθεί μέσα στο κενό, μέσα στο σύμπαν.
  Μόνο εκείνος που έχει, μπορεί να χάσει, οπότε το να μιλάμε για μη εγώ πριν από το πέμπτο σώμα είναι ανοησία, είναι παράλογο.
   Εσύ δεν έχεις εγώ, πώς λοιπόν μπορείς να το χάσεις; Ή μπορείς να πεις πολλά εγώ. Κάθε υπηρέτης έχει ένα εγώ. Είσαι πολλαπλός εγωιστής, είσαι πολλαπλή προσωπικότητα, μα δεν είσαι ένα ενοποιημένο εγώ.
   Δεν μπορείς να χάσεις το εγώ, επειδή δεν το έχεις.
   Ένας πλούσιος μπορεί να απαρνηθεί τα πλούτη του, όχι όμως ο φτωχός. Ο φτωχός δεν έχει τίποτα να απαρνηθεί, τίποτα να χάσει. Υπάρχουν όμως φτωχοί που σκέφτονται την απάρνηση.
   Ο πλούσιος φοβάται την απάρνηση, επειδή έχει κάτι να χάσει, ο φτωχός όμως είναι πάντοτε έτοιμος να απαρνηθεί. Είναι έτοιμος μα δεν έχει τίποτα να απαρνηθεί. 
Το πέμπτο σώμα είναι η κορυφή της ατομικότητας, η κορυφή της αγάπης, της συμπόνιας, του κάθε τι που αξίζει. Τα αγκάθια έχουν χαθεί. Τώρα, πρέπει να χαθεί και το λουλούδι. Τότε, θα υπάρχει απλώς το άρωμα, όχι το λουλούδι.
   Το έκτο είναι ο κόσμος του αρώματος, του συμπαντικού αρώματος. Δεν υπάρχει κανένα λουλούδι, δεν υπάρχει κανένα κέντρο. Υπάρχει περιφέρεια, μα δεν υπάρχει κέντρο.
   Μπορείς να πεις ότι το κάθε τι έχει γίνει κέντρο ή ότι τώρα δεν υπάρχει κέντρο. Υπάρχει μόνο μια διάχυτη αίσθηση. Δεν υπάρχει ούτε διχασμός ούτε διαχωρισμός. Δεν υπάρχει ούτε καν ο διαχωρισμός του ατόμου σε ''εγώ'' και ''μη εγώ'' σε ''εγώ'' και ''ο άλλος''.  Δεν υπάρχει απολύτως κανένας διαχωρισμός.
   Έτσι, το άτομο μπορεί να χαθεί με δύο τρόπους. Ο ένας είναι ο σχιζοφρενικός -το να διχαστεί σε πολλές υπό-προσωπικότητες. Κι ο άλλος είναι ο συμπαντικός -το να χαθεί μέσα στο υπέρτατο, να χαθεί μέσα στο μεγαλύτερο, στο μέγιστο, στο μπράχμα, να χαθεί μέσα στο άπειρο. Τώρα, το λουλούδι δεν υπάρχει, υπάρχει όμως το άρωμα.
   Είναι και το λουλούδι ενόχληση, όταν όμως υπάρχει μόνο το άρωμα, τότε είναι τέλειο. Τώρα δεν υπάρχει καμία πηγή, οπότε δεν μπορεί να πεθάνει. Είναι αθάνατο.
   Το κάθε τι που έχει μια πηγή, θα πεθάνει. Τώρα όμως το λουλούδι δεν υπάρχει, οπότε δεν υπάρχει καμία πηγή. Το άρωμα είναι αναίτιο, οπότε δεν υπάρχει ούτε θάνατος ούτε όριο σ' αυτό.
   Το λουλούδι έχει όρια. Το άρωμα είναι απεριόριστο. Δεν υπάρχει κανένας φραγμός για το άρωμα. Συνεχίζεται και συνεχίζεται και πηγαίνει παραπέρα.
   Έτσι, από το πέμπτο σώμα, το ζήτημα δεν είναι το πάνω, το κάτω, το μέσα, το έξω. Το ζήτημα είναι αν είσαι με ή χωρίς εγώ. Και από όλα τα πράγματα, το εγώ είναι το πιο δύσκολο να χαθεί.   Το εγώ δεν είναι πρόβλημα μέχρι το πέμπτο σώμα, επειδή η πρόοδος ικανοποιεί το εγώ. Κανένας δεν θέλει να είναι σχιζοφρενής. Όλοι θα προτιμούσαν να έχουν μια αποκρυσταλλωμένη προσωπικότητα. Έτσι, κάθε αναζητητής μπορεί να προχωρήσει μέχρι το πέμπτο σώμα.
   Δεν υπάρχει καμία μέθοδος για να προχωρήσεις πέρα από το πέμπτο σώμα, επειδή κάθε είδους μέθοδος πηγαίνει αναπόφευκτα μαζί με το εγώ. Τη στιγμή που χρησιμοποιείς μια μέθοδο, το εγώ δυναμώνει.
   Έτσι, εκείνοι που ασχολούνται με το πέρασμα πέρα από το πέμπτο, μιλούν για μη μέθοδο, μιλούν για να μη τεχνική. Τώρα δεν υπάρχει πως. Από το πέμπτο σώμα, δεν υπάρχει εφικτή μέθοδος. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις μέθοδο μέχρι το πέμπτο, ύστερα όμως καμία μέθοδος δεν θα είναι χρήσιμη, επειδή πρέπει να χαθεί ο χρήστης.
   Αν χρησιμοποιείς οτιδήποτε, ο χρήστης δυναμώνει. Το εγώ του θα αποκρυσταλλώνεται διαρκώς. Θα γίνει ένας πυρήνας αποκρυστάλλωσης.
   Γι αυτό, εκείνοι που έχουν παραμείνει στο πέμπτο σώμα λένε ότι υπάρχουν άπειρες ψυχές, άπειρα πνεύματα. Θεωρούν ότι κάθε πνεύμα είναι ένα άτομο. Δεν μπορούν να συναντηθούν δύο άτομα. Δεν έχουν ούτε πόρτες ούτε παράθυρα. Είναι κλειστά σε οτιδήποτε έξω από τον εαυτό τους. 
   Το εγώ δεν έχει παράθυρα. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις μια λέξη του Λάιμπνιτς: μονάδες.  Εκείνοι που παραμένουν στο πέμπτο σώμα γίνονται μονάδες, άτομα χωρίς παράθυρα. Τώρα είσαι μόνος και μόνος και μόνος...
   Αυτή όμως η αποκρυστάλλωση του εγώ πρέπει να χαθεί. Πώς να τη χάσεις, όταν δεν υπάρχει καμία μέθοδος; Πώς να πας πιο πέρα, όταν δεν υπάρχει μονοπάτι; Πώς να ξεφύγεις από εκεί; Δεν υπάρχει καμία πόρτα.
   Οι μοναχοί του Ζεν μιλούν για την πύλη χωρίς πύλη. Τώρα δεν υπάρχει καμία πύλη κι όμως πρέπει κανείς να πάει πιο πέρα.
   Τι να κάνεις λοιπόν; Το πρώτο πράγμα: Μην ταυτίζεσαι μ' αυτή την αποκρυστάλλωση. Απλώς έχε επίγνωση αυτού του κλειστού σπιτιού του ''εγώ''. Απλώς συνειδητοποίησέ το. Μην κάνεις τίποτα γι αυτό. Και υπάρχει μια έκρηξη! Θα είσαι πιο πέρα.
   Στο Ζεν, υπάρχει μια παραβολή:
   Το αυγό μιας χήνας τοποθετείται μέσα σε ένα μπουκάλι. Η χήνα βγαίνει από το αυγό κι αρχίζει να μεγαλώνει, όμως το στόμιο του μπουκαλιού είναι τόσο μικρό, που η χήνα δεν μπορεί να βγει έξω από το μπουκάλι.
   Μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο και το μπουκάλι γίνεται πολύ μικρό για να ζήσει μέσα του. Τώρα πρέπει είτε να καταστραφεί το μπουκάλι για να σωθεί η χήνα είτε η χήνα θα πεθάνει.
Οι αναζητητές ρωτούν: "Τί πρέπει να γίνει;" Εμείς δεν θέλουμε να χάσουμε τίποτα από τα δύο. Πρέπει να σωθεί και η χήνα και το μπουκάλι. Τί να γίνει λοιπόν;"
   Αυτή είναι η ερώτηση το πέμπτου σώματος. Όταν δεν υπάρχει διέξοδος και η χήνα μεγαλώνει, όταν η αποκρυστάλλωση έχει εδραιωθεί, τώρα τι κάνεις;
   Ο αναζητητής πηγαίνει στο δωμάτιο του, κλείνει την πόρτα και προσπαθεί να βρει απάντηση στο γρίφο. Τι μπορεί να γίνει; Μόνο δύο πράγματα φαίνονται εφικτά: Είτε να σπάσει το μπουκάλι και να σώσει τη χήνα είτε να αφήσει τη χήνα να πεθάνει και να σώσει το μπουκάλι.
   Ο διαλογιστής σπάει το κεφάλι του. Κάτι σκέφτεται, ύστερα όμως το ανακαλεί, επειδή δεν υπάρχει τρόπος να το κάνει. Ο δάσκαλος τον στέλνει να σκεφτεί περισσότερο.
   Πολλές μέρες και πολλές νύχτες, ο αναζητητής εξακολουθεί να σκέφτεται, μα δεν υπάρχει τρόπος να το κάνει. Τελικά, έρχεται μια στιγμή, που η σκέψη σταματάει. Τρέχει έξω φωνάζοντας: "Εύρηκα! Η χήνα είναι έξω!" Ο δάσκαλος δεν ρωτάει ποτέ πώς, επειδή το όλο πράγμα είναι απλώς μια ανοησία.
   Έτσι, για να κινηθείς από το πέμπτο σώμα, το πρόβλημα γίνεται ένα κόαν του Ζεν. Πρέπει κανείς μα έχει επίγνωση της αποκρυστάλλωσης. Και η χήνα είναι έξω! Έρχεται μια στιγμή που είσαι έξω. Δεν υπάρχει κανένα "εγώ. Η αποκρυστάλλωση έχει επιτευχθεί κι έχει χαθεί.
   Για το πέμπτο, ήταν ουσιώδης η αποκρυστάλλωση -το κέντρο, το εγώ. Ήταν απαραίτητο σαν γέφυρα, αλλιώς το πέμπτο σώμα δεν μπορούσε να διαπεραστεί. Τώρα όμως δεν χρειάζεται πια.
   Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν φτάσει στο πέμπτο, χωρίς να περάσουν από το τέταρτο. Ο άνθρωπος που έχει πολλά πλούτη έχει φτάσει στο πέμπτο, έχει αποκρυσταλλωθεί με ένα τρόπο. Ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι είναι αποκρυσταλλωμένοι με ένα τρόπο. Η αποκρυστάλλωση όμως βρίσκεται στο πέμπτο σώμα.
   Αν τα τέσσερα κατώτερα σώματα δεν βρίσκονται σε συμφωνία με το πέμπτο σώμα, τότε η αποκρυστάλλωση γίνεται αρρώστια. Ο Μαχαβίρας και ο Βούδας είναι κι αυτοί αποκρυσταλλωμένοι, η αποκρυστάλλωση τους όμως είναι διαφορετική.
Όλοι μας λαχταράμε να εκπληρώσουμε το εγώ, εξαιτίας μιας βαθιάς εσωτερικής ανάγκης να φτάσουμε στο πέμπτο σώμα. Αν όμως διαλέξουμε ένα σύντομο δρόμο, τότε στο τέλος θα χαθούμε. Ο συντομότερος δρόμος είναι μέσα από τα πλούτη, τη δύναμη, την πολιτική.
   Το εγώ μπορεί να επιτευχθεί, αυτή όμως είναι ψεύτικη αποκρυστάλλωση. Δεν βρίσκεται σε συμφωνία με ολόκληρη την προσωπικότητα σου. Είναι σαν κάλος, που σχηματίζεται πάνω στο πόδι σου και αποκρυσταλλώνεται. Είναι μια ψεύτικη αποκρυστάλλωση, μια αφύσικη ανάπτυξη, μια αρρώστια. 
   Αν η χήνα βρίσκεται έξω από το πέμπτο, βρίσκεσαι μέσα στο έκτο. Από το πέμπτο στο έκτο, βρίσκεται ο κόσμος του μυστηρίου.
   Μέχρι το πέμπτο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια επιστημονική μέθοδος, οπότε η Γιόγκα μπορεί να βοηθήσει πολύ. Μετά από αυτό όμως, δεν έχει κανένα νόημα, επειδή η Γιόγκα είναι μια μέθοδος, μια επιστημονική τεχνική.
   Στο πέμπτο, το Ζεν μπορεί να βοηθήσει πολύ. Είναι μια μέθοδος για να πας από το πέμπτο στο έκτο. Το Ζεν άνθισε στην Ιαπωνία, άρχισε όμως στην Ινδία. Οι ρίζες του έρχονται από τη γιόγκα. Το άνθισμα της Γιόγκας είναι το Ζεν.
   Το Ζεν ασκεί μεγάλη γοητεία στη Δύση επειδή, με μια έννοια, το δυτικό εγώ είναι αποκρυσταλλωμένο.
  Οι δυτικοί είναι κύριοι του κόσμου. Έχουν τα πάντα. Το εγώ όμως έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα από λανθασμένη διαδικασία. Δεν έχει αναπτυχθεί μέσα από την υπέρβαση των τεσσάρων σωμάτων.
  Έτσι, το Ζεν έγινε γοητευτικό στη Δύση, δεν θα βοηθήσει όμως, επειδή η αποκρυστάλλωση είναι λανθασμένη.
   Ο Γκουρτζίεφ μπορεί να βοηθήσει πολύ περισσότερο τη Δύση, επειδή δουλεύει από το πρώτο σώμα μέχρι το πέμπτο. Δεν μπορεί να βοηθήσει πέρα από το πέμπτο -μόνο μέχρι το πέμπτο, μέχρι την αποκρυστάλλωση. Μέσα από τις τεχνικές του, μπορείς να πετύχεις τη σωστή αποκρυστάλλωση.
  Το Ζεν έχει απλώς ενθουσιάσει στη Δύση, επειδή δεν έχει ρίζες εκεί. Αναπτύχθηκε στην Ανατολή, μέσα από μια πολύ μεγάλη διαδικασία, αρχίζοντας με τη Χάθα Γιόγκα και φτάνοντας στο αποκορύφωμα με τον Βούδα. Χιλιάδες χιλιάδων χρόνια ταπεινοφροσύνης -όχι του εγώ, αλλά της παθητικότητας, όχι της θετικής πράξης, αλλά της δεκτικότητας -μέσα από το θηλυκό νου, το δεκτικό νου.
   Η Ανατολή υπήρξε πάντοτε θηλυκή, ενώ η Δύση είναι αντρική, επιθετική, θετική. Η Ανατολή υπήρξε ένα άνοιγμα, μια δεκτικότητα. 
   Το Ζεν μπόρεσε να βοηθήσει την Ανατολή, επειδή οι άλλες μέθοδοι, τα άλλα συστήματα δούλευαν στα τέσσερα κατώτερα σώματα. Αυτά τα τέσσερα σώματα έγιναν οι ρίζες και το Ζεν μπόρεσε να ανθίσει. 
   Σήμερα, το Ζεν έχει σχεδόν χάσει το νόημα του στην Ιαπωνία. Ο λόγος είναι ότι η Ιαπωνία έχει γίνει εντελώς δυτική. 
   Κάποτε, οι Ιάπωνες ήταν οι πιο ταπεινοί άνθρωποι στον κόσμο, τώρα όμως η ταπεινοφροσύνη τους είναι απλώς μια επίδειξη. Δεν είναι πια μέρος του βαθύτερου εσωτερικού τους πυρήνα.
   Έτσι, το Ζεν ξεριζώθηκε από την Ιαπωνία και τώρα είναι δημοφιλές στη Δύση. Αυτή η δημοτικότητα όμως είναι μόνο εξαιτίας της ψεύτικης αποκρυστάλλωσης του εγώ.
   Από το πέμπτο σώμα στο έκτο, το Ζεν μπορεί να βοηθήσει πολύ -μόνο τότε όμως- ούτε πριν ούτε μετά.
   Είναι απολύτως άχρηστο για τα άλλα σώματα, ακόμη και επιζήμιο. Το να διδάσκονται μαθήματα του πανεπιστημίου στο δημοτικό, όχι μόνο δεν θα βοηθήσει, αλλά μπορεί να είναι και επιζήμιο.
   Αν το Ζεν χρησιμοποιηθεί πριν από το πέμπτο σώμα, μπορεί να βιώσεις σατόρι, μα δεν θα είναι σαμάντι. Το σατόρι είναι ψεύτικο σαμάντι. Είναι μια αναλαμπή.
   Σε ότι αφορά το τέταρτο σώμα, το νοητικό σώμα, το σατόρι θα σε κάνει πιο καλλιτεχνικό, πιο εστέτ. Θα δημιουργήσει μια αίσθηση ομορφιάς μέσα σου, θα δημιουργήσει μια αίσθηση ευεξίας. Δεν θα βοηθήσει όμως στην αποκρυστάλλωση. δεν θα σε βοηθήσει να κινηθείς από το τέταρτο σώμα στο πέμπτο.
   Μόνος πέρα από την αποκρυστάλλωση είναι χρήσιμο το Ζεν. Η χήνα είναι έξω από το μπουκάλι, χωρίς κανένα "πώς". Μόνο σ' αυτό το σημείο όμως μπορεί να εφαρμοστεί, όταν έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές άλλες μέθοδοι. 
   Ένας ζωγράφος μπορεί να ζωγραφίσει μα κλειστά μάτια. Μπορεί να ζωγραφίσει σαν παιχνίδι. Ένας ηθοποιός μπορεί να παίξει σαν να μην παίζει. Για την ακρίβεια, η ηθοποιία  γίνεται τέλεια, μόνο όταν δεν φαίνεται σαν ηθοποιία. Έχουν περάσει όμως πολλά χρόνια κοπιαστικής άσκησης. Τώρα ο ηθοποιός είναι εντελώς άνετος, αυτή η άνεση όμως δεν έχει επιτευχθεί μέσα σε μια μέρα.
   Περπατάμε χωρίς να ξέρουμε πως το κάνουμε. Αν κάποιος σε ρωτήσει πώς περπατάς, λες "Απλώς περπατάω. Δεν υπάρχει κανένα πώς." Το "πώς" όμως συμβαίνει όταν το παιδί αρχίζει να περπατάει. Μαθαίνει.
   Αν έλεγες στο παιδί ότι το περπάτημα δεν χρειάζεται καμία μέθοδο, "απλώς περπάτα", αυτό θα ήταν ανοησία. Το παιδί δεν θα το καταλάβαινε.
   Ο Κρισναμούρτι μιλάει μ' αυτό τον τρόπο. Μιλάει με ενήλικες που έχουν παιδικό νου και τους λέει: "Μπορείς να περπατήσεις. Απλώς περπάτα!" Οι άνθρωποι ακούν. Είναι γοητευμένοι: "Εύκολο! Περπατάς χωρίς καμία μέθοδο. Τότε, όλοι μπορούν να περπατήσουν."
   Ο Κρισναμούρτι επίσης έχει γοητεύσει τη Δύση, μόνο και μόνο γι αυτό. Αν κοιτάξεις τη Χάθα Γιόγκα ή τη Μάντρα Γιόγκα ή την Μπάκτι Γιόγκα ή τη Ράτζα Γιόγκα ή την Τάντρα, φαίνονται πολύ δύσκολες, πολύ κουραστικές πολύ χρονοβόρες.
   Χρειάζονται αιώνες δουλειάς, γεννήσεις επί γεννήσεων. Και οι άνθρωποι δεν μπορούν να περιμένουν.
   Πρέπει να υπάρχει ένας σύντομος δρόμος, κάτι ακαριαίο. Έτσι, ο Κρισναμούρτι τους γοητεύει. Λέει: "Απλώς περπάτα. Πήγαινε στο Θεό. Δεν υπάρχει καμία μέθοδος.
   Η μη μέθοδος όμως είναι το πιο κουραστικό πράγμα. Το να δρας σαν μη δρας, το να μιλάς σαν να μη μιλάς, το να περπατάς χωρίς προσπάθεια, σαν να μην περπατάς, είναι βασισμένο σε μια εκτεταμένη προσπάθεια.
Χρειάζεται κόπος και προσπάθεια. Αυτά όμως έχουν ένα όριο. Χρειάζονται μέχρι το πέμπτο σώμα, είναι άχρηστα όμως από το πέμπτο στο έκτο. Δεν θα πας πουθενά. Η χήνα δεν θα βγει ποτέ έξω.
   Αυτό είναι το πρόβλημα με τους Ινδούς γιόγκι. Τους είναι δύσκολο να διασχίσουν το πέμπτο, επειδή έχουν γοητευτεί από τη μέθοδο, έχουν υπνωτιστεί από τη μέθοδο. Πάντοτε δούλευαν με μέθοδο. Υπήρχε μια ξεκάθαρη επιστήμη μέχρι το πέμπτο και προόδευσαν με ευκολία.
   Ήταν μια προσπάθεια και μπόρεσαν να την κάνουν! Δεν έχει σημασία πόση προσπάθεια χρειαζόταν, αυτό δεν τους ήταν πρόβλημα. Τώρα όμως, στο πέμπτο, πρέπει να περάσουν από τον κόσμο της μεθόδου, στον κόσμο της μη μεθόδου. Τώρα νιώθουν αμηχανία και σταματούν. Και το πέμπτο γίνεται το τέλος για πάρα πολλούς αναζητητές.
   Γι αυτό μιλούν για πέντε σώματα κι όχι για επτά.
   Εκείνοι που έχουν πάει μόνο μέχρι το πέμπτο, νομίζουν ότι αυτό είναι το τέλος. Δεν είναι το τέλος, είναι ένα καινούργιο ξεκίνημα. Τώρα πρέπει κανείς να κινηθεί από το ατομικό στο μη ατομικό. Το Ζεν ή μέθοδοι σαν το Ζεν, που γίνονται χωρίς προσπάθεια, μπορούν να βοηθήσουν. 
   Ζαζέν σημαίνει να κάθεσαι χωρίς να κάνεις τίποτα.
   Ο άνθρωπος που έχει κάνει πολλά δεν μπορεί να το συλλάβει αυτό. Απλώς να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα; Αυτό είναι ασύλληπτο!
Ο Γκάντι δεν μπορεί να το συλλάβει αυτό. Λέει: ¨Εγώ θα γνέθω την κλωστή μου. Θα περιστρέφω τον τροχό μου. Κάτι πρέπει να γίνει. Αυτή είναι η προσευχή μου, ο διαλογισμός μου."
   Η μη δράση σημαίνει για κείνος να μην κάνεις τίποτα. Η μη δράση έχει το δικό της κόσμο, τη δική της ευδαιμονία, τη δική της διευθέτηση, αυτό όμως είναι από το πέμπτο σώμα στο έκτο. Δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πριν από αυτό.
   Από το έκτο στο έβδομο, δεν υπάρχει ούτε καν η μη μέθοδος. Η μέθοδος έχει χαθεί στο πέμπτο και η μη μέθοδος έχει χαθεί στο έκτο. Μια μέρα, απλώς βρίσκεις ότι είσαι στο έβδομο. Ακόμα κι ο κόσμος έχει φύγει. Μόνο το τίποτα υπάρχει. Απλώς συμβαίνει. Είναι ένα συμβάν από το έκτο στο έβδομο -αναίτιο, άγνωστο.
   Μόνο όταν είναι αναίτιο, υπάρχει ασυνέχεια με ότι συνέβαινε προηγουμένως. Αν έχει αιτία, τότε υπάρχει συνέχεια και το είναι δεν μπορεί να χαθεί ούτε καν στο έβδομο.
   Το έβδομο είναι απολύτως μη είναι -νιρβάνα, κενότητα, μη ύπαρξη.
   Δεν υπάρχει δυνατότητα καμίας συνέχειας στην κίνηση από την ύπαρξη στη μη ύπαρξη. Είναι απλώς ένα αναίτιο άλμα. Αν είχε αιτία, θα υπήρχε συνέχεια και θα ήταν σαν το έκτο σώμα.
   Η κίνηση λοιπόν από το έκτο στο έβδομο δεν μπορεί καν να συζητηθεί. Είναι μια ασυνέχεια, ένα χάσμα. Κάτι υπήρχε και τώρα υπάρχει κάτι άλλο και δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα σ' αυτά τα δύο.
   Κάτι έχει πάψει και κάτι έχει έρθει. Δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα τους. Είναι σαν ένας επισκέπτης να έχει φύγει από τη μια πόρτα κι ένας άλλος επισκέπτης να έχει μπει από την άλλη πόρτα. Δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην αναχώρηση του ενός και στην άφιξη του άλλου.
   Το έβδομο σώμα είναι το υπέρτατο, επειδή τώρα έχεις διασχίσει ακόμα και τον κόσμο της κατάπαυσης. Έχει πάει στην πρωταρχική πηγή, σ' αυτήν που υπήρχε πριν από τη δημιουργία και σ' αυτήν που θα υπάρχει μετά τον αφανισμό. Έχεις πάει στην πρωταρχική πηγή.
   Έτσι, από το έκτο στο έβδομο, δεν υπάρχει ούτε καν μέθοδος. Τίποτα δεν μπορεί να βοηθήσει. Το κάθε τι μπορεί να γίνει εμπόδιο. Από το συμπαντικό στο τίποτα είναι απλώς ένα συμβάν -αναίτιο, απροετοίμαστο, απρόσκλητο.
Συμβαίνει ακαριαία. Μόνο ένα πράγμα πρέπει να θυμάσαι: Να μην προσκολληθείς στο έκτο. Η προσκόλληση θα σε αποτρέψει από το να κινηθείς στο έβδομο.
    Δεν υπάρχει κανένας θετικός τρόπος να κινηθείς στο έβδομο, μπορεί όμως να υπάρξει ένα αρνητικό εμπόδιο. Μπορείς να προσκολληθείς στο μπράχμα, στον κόσμο. Μπορείς να πεις: "Έχω φτάσει!" Εκείνοι που λένε πως έχουν φτάσει, δεν μπορούν να πάνε στο έβδομο.
   Εκείνοι που λένε, "έχω γνωρίσει," παραμένουν στο έκτο. Έτσι, εκείνοι που έγραψαν τις Βέδες, παρέμειναν στο έκτο. Μόνο ένας βούδας διασχίζει το έκτο, επειδή λέει: "δεν γνωρίζω." Αρνείται να δώσει απαντήσεις στις υπέρτατες ερωτήσεις. Λέει: "Κανένας δεν γνωρίζει. Κανένας δεν έχει γνωρίσει."
   Ο βούδας δεν μπορεί να γίνει κατανοητός. Εκείνοι που τον ακούν, λένε: Όχι, οι δικοί μας δάσκαλοι έχουν γνωρίσει. Μιλούν για το τι είναι το μπράχμα." Ο βούδας όμως μιλάει από το έβδομο σώμα.
   Κανένας δάσκαλος δεν μπορεί να γνωρίσει το έβδομο σώμα, επειδή τη στιγμή που μιλάς για αυτό, χάνεις την επαφή σου μ' αυτό. Από τη στιγμή που έχεις γνωρίσει, δεν μπορείς να μιλήσεις. Μέχρι το έκτο σώμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σύμβολα, δεν υπάρχει όμως σύμβολο για το έβδομο. Είναι απλώς μια κενότητα.
   Υπάρχει ένας ναός στην Κίνα, που είναι εντελώς άδειος. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα του -ούτε εικόνα ούτε ιερά κείμενα, τίποτα- είναι γυμνός, με άδειους τοίχους.
   Ακόμα και ο ιερέας μένει έξω από το ναό. Λέει: "Ένας ιερέας μπορεί να είναι μόνο έξω από το ναό. Δεν μπορεί να μπει μέσα." Αν ρωτήσεις τον ιερέα, που βρίσκεται η θεότητα του ναού, θα πει: "Δες! Εδώ! Τώρα!" Και είναι μόνο ένας γυμνός, ένας κενός ναός.
   Αν ψάχνεις για αντικείμενα, τότε δεν μπορείς να περάσεις από το έκτο στο έβδομο. Υπάρχουν λοιπόν αρνητικές προετοιμασίες.
   Χρειάζεται ένας αρνητικός νους, ένας νους που δεν λαχταράει για τίποτα -ούτε καν για τη μόκσα ούτε καν για την απελευθέρωση ούτε καν για την αλήθεια -ένας νους που δεν περιμένει τίποτα- ούτε καν το Θεό ούτε το μπράχμα. Απλώς υπάρχει, χωρίς καμιά λαχτάρα, χωρίς καμία επιθυμία, χωρίς καμία ευχή. Απλώς είναι. Τότε, συμβαίνει... Κι ακόμα και το σύμπαν έχει φύγει. 
   Έτσι, μπορείς να περάσεις στο έβδομο σώμα, σιγά-σιγά. Άρχισε από το φυσικό και δούλεψε μέσα από το αιθερικό, ύστερα το αστρικό, το νοητικό, το πνευματικό.
   Μπορείς να δουλεύεις μέχρι το πέμπτο κι ύστερα, από το πέμπτο και πέρα, έχε επίγνωση. Τότε δεν είναι σημαντικό το τι κάνεις. Η συνειδητότητα είναι σημαντική. και τελικά, από το έκτο στο έβδομο ούτε και η συνειδητότητα δεν είναι σημαντική.
   Μόνο το είναι υπάρχει. Αυτή είναι η δυνατότητα των σπόρων μας. Αυτή είναι η δυνατότητα μας.
_____________  OSHO
____________________



* Helena Pavlova Blavatsky Γεννήθηκε το 1831 στο Αικατερινοσλάβ της Ουκρανίας. Λέγεται πως υπήρξε η επιφανέστερη αποκρυφίστρια στην ιστορία της Δύσης και η αντιπρόσωπος της Αδελφότητας των Διδασκάλων της Σοφίας. Έφερε την Αρχαία Σοφία από την Ανατολή, την οποία ονόμασε Θεοσοφία. 

Ίδρυσε το 1875 στη Νέα Υόρκη το Θεοσοφικό Κίνημα μαζί με τους Χένρυ Στηλ Όλκοτ και Ουϊλλιαμ Κουάν Τζατζ. Το έργο της υπήρξε ένα είδος ανοιχτής μύησης καθώς έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο του 18ου αιώνα να ενδιαφερθεί και να γνωρίσει θέματα που αφορούν στη μεταφυσική όψη της ζωής.

Ονόμασε
Θεοσοφία, που ερμηνεύεται ως η σοφία των Θείων Όντων και με αυτόν τον όρο προσδιόρισε το έργο της. Η Θεοσοφία θεωρείται η κοιτίδα της Αλήθειας από την οποία πηγάζει η σοφία και η πνευματική επιστήμη της εκδηλωμένης ζωής. 

Η μεγαλύτερη επιτυχία της είναι πως έκανε αντιληπτό ότι πίσω από τα φαινόμενα υπάρχει ένα Θείο Σχέδιο που επιδιώκει σταθερά την πνευματική πρόοδο των ανθρώπων που πραγματοποιείται με προσωπική βούληση, προσπάθεια και εμπειρία. 

Τα κυριότερα έργα της είναι: «Αποκαλυμμένη Ίσις», «Η Μυστική Δοξασία», «Το Κλειδί της Θεοσοφίας» και «Η Φωνή της Σιγής». Συνέγραψε πληθώρα άρθρων στα περιοδικά «Θεοσοφιστής», «Λούσιφερ» και «Ατραπός», τα οποία είναι συγκεντρωμένα στους δεκατέσσερεις τόμους των Collected Writings (Άπαντα). Έφυγε από τη ζωή στις 8 Μαΐου, 1891.
_________________


* 
Annie Besant, Αγγλίδα συγγραφέας και πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας της Ινδίας. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1847.  Με την Μπλαβάτσκι συναντήθηκε  το 1889, ενώ υπήρξε και η τελευταία μεγάλη μαθήτριά της. 

Μετά το θάνατο της Έλενας Π. Μπλαβάτσκι το 1891, ανέλαβε τον έλεγχο του εσωτερικού τμήματος της Θεοσοφικής Εταιρείας αλλά όταν η εταιρεία διασπάστηκε, δημιούργησε ξεχωριστή ομάδα μαζί με τον βρετανό κληρικό και διορατικό Τσαρλς Λιντμπίτερ, ο οποίος είχε αναλάβει τη θέση του γενικού γραμματέα του Ευρωπαϊκού τμήματος. 
Το 1897 διαδέχθηκε τον συνταγματάρχη Όλκοτ στην προεδρία της Θεοσοφικής Εταιρείας που έδρευε στο Αντιάρ των Ινδιών. 

Η προσφορά της υπήρξε ανεκτίμητη όσον αφορά στη δημιουργία ενός σημαντικού αριθμού σχολείων και ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και το σημερινό πανεπιστήμιο του Μπεναρές.

____________


Charles Webster Leadbeater,  Κάρολος Λεντμπήτερ, γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1847 στο Northumberland της Αγγλίας.  
Το 1884 συναντήθηκε με την ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρείας, την Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ (H. P. Blavatsky) η οποία διέκρινε την ανεπτυγμένη του διόραση. Αυτός ήταν και ο λόγος που μετά την μετάστασή της, ετέθη επικεφαλής της Εσωτερικής Σχολής της Θεοσοφικής Εταιρείας. 

Οι ενορατικές και διαισθητικές του ικανότητες εξέπληξαν επανειλημμένως τους συγχρόνους του. Επιστέγασμα αυτών των ικανοτήτων υπήρξαν διάφορα βιβλία, όπως "Ο ορατός και αόρατος άνθρωπος", οι "Σκεπτομορφές", τα "Τσάκρα" και πολλά άλλα. 
Ο Λεντμπήτερ έγραψε πολλά βιβλία μόνος του αλλά και σε συνεργασία με την Άννυ Μπέζαντ (Annie Besant), την διάδοχο της Μπλαβάτσκυ. Το σπουδαιότερο και γνωστότερο βιβλίο του παγκοσμίως, είναι, το "Οι διδάσκαλοι και η ατραπός (The Masters and the Path). 
_____________


* Χένρυ Στήηλ 'Ολκοτ,  γεννήθηκε στην Οράγγη της Νέας Υέρσης των Η.Π.Α. τον Αύγουστο του 1832 στις 2 του μήνα.
Η καταγωγή του ήταν από παλιά αγγλική πουριτανική οικογένεια, από τις πρώτες που εγκαταστάθηκαν στον κόλπο της Μασαχουσέτης.

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1875, ο συνταγματάρχης 'Ολκοττ, η Μπλαβάτσκυ και 12 ακόμα άτομα ίδρυσαν την Θεοσοφική Εταιρεία με σκοπό την "Μελέτη του Αποκρυφισμού".
Ο 'Ολκοττ εκλέγεται ισόβιος πρόεδρος και η Μπλαβάτσκυ γραμματέας.  

Οι Βουδιστές του παρέδωσαν τον τίτλο και το δικαίωμα του ΚΑΤΗΧΗΤΗ ΤΗΣ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ, ένα προνόμιο που ΔΕΝ ΕΙΧΕ δοθεί άλλοτε όχι μόνο σε χριστιανό, αλλά ούτε καν σε λαϊκό Ινδό. 

Σε ολόκληρο το έργο του, είχε αρωγούς τους Διδασκάλους της Σοφίας, τα όντα της Λευκής Αδελφότητας. Ο ίδιος έλεγε πώς είχε τακτικές επισκέψεις τους, ιδιαίτερα των Διδασκάλων Μορύα, Ιλαρίωνα και Κούτ Χούμι.


Neo Perasma

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου