Όσσο, Τα Όνειρα και τα Επτά μας Σώματα

         το σώμα μας, (το Φυσικό σώμα) δημιουργεί τα δικά του όνειρα. Αν το στομάχι σου είναι αναστατωμένο, δημιουργείται ένας συγκεκριμένος τύπος ονείρου. Αν είσαι άρρωστος, αν έχεις πυρετό, το φυσικό σώμα δημιουργεί τον δικό του τύπο του ονείρου. Όπως και νάχει ένα είναι βέβαιο: Το όνειρο δημιουργείται από μια δυσφορία. 

Η δυσφορία του φυσικού σώματος, η αρρώστια του φυσικού σώματος, δημιουργεί το δικό της ονειρικό κόσμο. Έτσι το όνειρο του φυσικού σώματος μπορεί να κινητοποιηθεί ακόμη κι από έναν εξωτερικό παράγοντα. Αν, όταν κοιμάσαι, σου βάλουν ένα βρεγμένο πανί γύρω από τα πόδια, θα αρχίσεις να ονειρεύεσαι. Μπορεί να δεις ότι διασχίζεις ένα ποτάμι. Αν σου βάλουν ένα μαξιλάρι πάνω στο στήθος, μπορεί να αρχίσεις να ονειρεύεσαι ότι ένας άνθρωπος κάθεται πάνω σου ή έπεσε πάνω σου μια μέρα. Αυτά τα όνειρα έρχονται από το φυσικό σώμα. 

  
        έχουμε επτά σώματα,  το Φυσικό, το Αιθερικό, το Αστρικό, το Νοητικό, το Πνευματικό, το Συμπαντικό και το Νιρβανικό. Κάθε σώμα έχει το δικό του τύπο ονείρων. 
Το Φυσικό σώμα είναι γνωστό στη δυτική ψυχολογία ως Συνειδητό, το Αιθερικό σώμα είναι γνωστό ως Ασυνείδητο και το Αστρικό σώμα είναι γνωστό ως Συλλογικό Ασυνείδητο. 

Το Αιθερικό σώμα -το δεύτερο σώμα- ονειρεύεται με το δικό του τρόπο. Τα αιθερικά όνειρα έχουν προκαλέσει μεγάλη σύγχυση στη δυτική ψυχολογία.  Ο Φρόυντ θεώρησε λανθασμένα ότι τα αιθερικά όνειρα προκαλούνται από τις καταπιεσμένες επιθυμίες. Υπάρχουν όνειρα που τα προκαλούν οι καταπιεσμένες επιθυμίες, αυτά τα όνειρα όμως ανήκουν στο πρώτο σώμα, στο φυσικό. 

Αν έχεις καταπιεσμένες επιθυμίες του φυσικού σώματος -για παράδειγμα, αν έκανες νηστεία- τότε υπάρχει πιθανότητα να ονειρευτείς φαγητό. Επίσης, αν έχεις σεξουαλικές φαντασιώσεις.  Αυτά τα όνειρα ανήκουν στο πρώτο σώμα. Το αιθερικό σώμα έχει μείνει έξω από την ψυχολογική έρευνα κι έτσι τα όνειρα του ερμηνεύονται σαν να ανήκουν στο πρώτο σώμα, στο φυσικό. Έτσι προκαλείται μεγάλη σύγχυση.

Το αιθερικό σώμα μπορεί να ταξιδεύει στη διάρκεια του ονείρου. Υπάρχει πιθανότητα να φύγει από το σώμα σου. Όταν το θυμάσαι, νομίζεις πως ήταν όνειρο, δεν είναι όμως, με την έννοια των ονείρων του φυσικού σώματος.

Το αιθερικό σώμα μπορεί να βγει έξω από το φυσικό σώμα και να ταξιδέψει στο χώρο. Δεν το περιορίζει ούτε ο χώρος ούτε η απόσταση. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, όσοι δεν το αναγνωρίζουν την ύπαρξη του αιθερικού σώματος, μπορεί να το ερμηνεύσουν ως κόσμο του ασυνείδητου. Διαιρούν το νου του ανθρώπου σε συνειδητό και ασυνείδητο.

Έτσι, τα όνειρα του φυσικού σώματος τα ονομάζουν "συνειδητά" και τα αιθερικά όνειρα τα ονομάζουν "ασυνείδητα". Είναι το ίδιο συνειδητά με τα όνειρα του φυσικού σώματος, είναι όμως συνειδητά σε άλλο επίπεδο. 

Αν αποκτήσεις συνείδηση του φυσικού σώματος, τότε τα όνειρα που έχουν σχέση μ' αυτό το χώρο γίνονται συνειδητά.
Όπως ακριβώς τα όνειρα του φυσικού σώματος μπορούν να δημιουργηθούν από κάτι εξωτερικό, έτσι μπορούν να κινητοποιηθούν και τα αιθερικά όνειρα.

Το μάντρα* είναι ένας τρόπος δημιουργίας αιθερικών οραμάτων, αιθερικών ονείρων. Ένα συγκεκριμένο μάντρα ή μια συγκεκριμένη λέξη, που ηχεί επαναληπτικά μέσα στο αιθερικό κέντρο, μπορεί να δημιουργήσει αιθερικά όνειρα. Υπάρχουν πάρα πολλές μέθοδοι. Ο ήχος είναι μία από αυτές.
Οι σούφι χρησιμοποίησαν το άρωμα για να δημιουργήσουν αιθερικά οράματα. Ο ίδιος ο Μωάμεθ αγαπούσε πολύ τα αρώματα. Ένα συγκεκριμένο άρωμα μπορεί να δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο όνειρο. 

Και τα χρώματα επίσης μπορούν να βοηθήσουν. Ο Λεντμπήτερ είδε κάποτε ένα αιθερικό γαλάζιο όνειρο -γαλάζιο, μόνο γαλάζιο, σε μια συγκεκριμένη απόχρωση.  Άρχισε να αναζητάει εκείνο το συγκεκριμένο γαλάζιο χρώμα, σε όλες τις αγορές του κόσμου. ΄Ύστερα από αρκετά χρόνια αναζήτησης, βρήκε τελικά σε ένα ιταλικό κατάστημα, ένα βελούδο, με εκείνη τη συγκεκριμένη απόχρωση. Ύστερα, χρησιμοποίησαν το βελούδο για να δημιουργήσουν αιθερικά όνειρα και σε άλλους.  

Όταν λοιπόν μπαίνεις σε διαλογισμό και βλέπεις χρώματα κι αισθάνεσαι αρώματα και ήχους και μουσική, τελείως άγνωστά σου, αυτά είναι όνειρα του αιθερικού σώματος. Τα λεγόμενα πνευματικά οράματα ανήκουν στο αιθερικό σώμα. Είναι αιθερικά όνειρα. 

Οι γκουρού που εμφανίζονται σε μαθητές τους δεν είναι τίποτε άλλο από αιθερικά ταξίδια, αιθερικά όνειρα. Επειδή όμως έχουμε ερευνήσει το νου μόνο σε ένα επίπεδο ύπαρξης, στο φυσικό επίπεδο, είτε ερμηνεύσαμε αυτά τα όνειρα με τη γλώσσα της βιολογίας είτε τα απορρίψαμε είτε τα τοποθετήσαμε στο ασυνείδητο.

Όταν λέμε πως κάτι είναι μέρος του ασυνείδητου, είναι σαν να παραδεχόμαστε στην ουσία ότι δεν ξέρουμε τίποτα σχετικά μ' αυτό. Είναι ένα τέχνασμα, ένα κόλπο. Τίποτα δεν είναι ασυνείδητο, όλα όμως όσα είναι συνειδητά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, είναι ασυνείδητα στο προηγούμενο επίπεδο. 

[Έτσι για το φυσικό σώμα, το αιθερικό είναι ασυνείδητο. Για το αιθερικό σώμα, 
το αστρικό είναι ασυνείδητο.  Συνειδητό σημαίνει εκείνο που είναι γνωστό. 
Ασυνείδητο σημαίνει εκείνο που δεν είναι ακόμη γνωστό, που είναι άγνωστο.]

Υπάρχουν και αστρικά όνειρα. Με τα αστρικά όνειρα, πηγαίνεις στις προηγούμενες γεννήσεις σου. Αυτή είναι η τρίτη διάσταση ονείρων. Σε ένα συνηθισμένο όνειρο, μπορεί να ενυπάρχει μέρος του αιθερικού ή μέρος του αστρικού. Τότε, το όνειρο γίνεται θαμπό, μπερδεμένο. Δεν μπορείς να το καταλάβεις. 
Επειδή τα επτά σου σώματα έχουν ταυτόχρονη ύπαρξη,  μπορεί να περάσει οτιδήποτε από τον ένα χώρο στον άλλο, μπορεί να διεισδύσει. Έτσι, καμιά φορά, ακόμη και στα συνηθισμένα όνειρα, υπάρχουν κομμάτια από το αιθερικό ή το αστρικό.

Με το πρώτο σώμα, το φυσικό, δεν μπορείς να ταξιδέψεις ούτε στο χρόνο ούτε στο χώρο. Είσαι περιορισμένος μέσα στην κατάσταση του φυσικού σου σώματος και στη συγκεκριμένη ώρα, στην οποία ζει το φυσικό σου σώμα.
Αν ας πούμε, ονειρεύεσαι στις δέκα το βράδυ, το φυσικό σου σώμα μπορεί να ονειρευτεί μόνο μέσα στο συγκεκριμένο εκείνο χρόνο και χώρο, όχι όμως πέρα από αυτόν.

Με το αιθερικό σου σώμα, μπορείς να ταξιδέψεις στο χώρο, όχι όμως και στο χρόνο. Μπορείς να πας οπουδήποτε, η ώρα όμως εξακολουθεί να είναι δέκα το βράδυ. Με το τρίτο σώμα, το αστρικό, μπορείς να ταξιδέψεις όχι μόνο στο χώρο, αλλά και στο χρόνο.

Το αστρικό σώμα μπορεί να ξεπεράσει το φραγμό του χρόνου, πηγαίνει όμως μόνο προς το παρελθόν, όχι προς το μέλλον. Ο αστρικός νους μπορεί να μπει σε όλη την άπειρη ακολουθία του παρελθόντος, από την αμοιβάδα μέχρι τον άνθρωπο. 
Στην ψυχολογία του Γιουνγκ, ο αστρικός νους ονομάστηκε συλλογικό ασυνείδητο. Πρόκειται για την ατομική σου ιστορία των γεννήσεων. Καμιά φορά, διεισδύει μέσα σε συνηθισμένα όνειρα, συχνότερα όμως σε παθολογικές καταστάσεις και όχι σε υγιείς. 

Στον διανοητικά άρρωστο άνθρωπο, τα πρώτα τρία σώματα χάνουν τη συνηθισμένη τους διάκριση το ένα από το άλλο. Ο διανοητικά άρρωστος μπορεί να ονειρευτεί τις προηγούμενες γεννήσεις του, κανένας όμως δεν πρόκειται να τον πιστέψει. Ούτε κι ο ίδιος θα το πιστέψει. Θα νομίζει ότι πρόκειται για ένα απλό όνειρο.

Αυτά δεν είναι όνειρα του φυσικού πεδίου, είναι αστρικά όνειρα. Και τα αστρικά όνειρα έχουν μεγάλο νόημα, μεγάλη σημασία. Το τρίτο σώμα όμως μπορεί να ονειρευτεί μόνο ως προς το παρελθόν, όχι ως προς αυτά που πρόκειται να γίνουν.

Το τέταρτο σώμα είναι το νοητικό. Μπορεί να ταξιδέψει και στο παρελθόν και στο μέλλον. Όταν συμβαίνει κάτι εξαιρετικά επείγον, καμιά φορά ακόμα κι ο συνηθισμένος άνθρωπος μπορεί να ρίξει μια ματιά στο μέλλον. Αλλά μόνο στο δικό σου μέλλον. Δεν μπορείς να διεισδύσεις στο μέλλον ενός άλλου ανθρώπου.
Για το τέταρτο σώμα, το παρελθόν και το μέλλον είναι παρόν. Παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται ένα. Πότε διεισδύεις προς τα πίσω, πότε διεισδύεις προς τα μπρος. Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον, εξακολουθεί όμως να υπάρχει ο χρόνος.

       Ο χρόνος, ακόμη και ως "παρόν", εξακολουθεί να αποτελεί μια χρονική ροή. Χρειάζεται τώρα να κοιτάξεις το νου σου. Μπορείς να κοιτάξεις προς το παρελθόν, θα χρειαστεί όμως να εστιάσεις το νου σου προς την κατεύθυνση. Τότε, το παρόν και το μέλλον δεν υφίστανται.
Όταν εστιάζεσαι με κατεύθυνση το μέλλον, τότε τα άλλα δύο, το παρελθόν και το παρόν, δεν υφίστανται  Θα μπορείς να δεις το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αλλά όχι ως ένα. Και θα μπορείς να βλέπεις μόνο τα δικά σου ατομικά όνειρα, τα όνειρα που ανήκουν ατομικά σ' εσένα.
Το πέμπτο σώμα, το πνευματικό, ξεπερνά τη σφαίρα του ατόμου και τη σφαίρα του χρόνου. Τώρα βρίσκεσαι στην αιωνιότητα. Τα όνειρα δεν αφορούν εσένα προσωπικά, αλλά αφορούν τη συνειδητότητα του όλου. Τώρα γνωρίζεις το συνολικό παρελθόν ολόκληρης της ύπαρξης, όχι όμως το μέλλον.  

Μέσα από το πέμπτο σώμα, αναπτύχθηκαν όλοι οι μύθοι της δημιουργίας. Είναι όλοι ίδιοι. Διαφέρουν τα σύμβολα, διαφέρουν λίγο οι ιστορίες, οι μύθοι της δημιουργίας όμως -είτε είναι χριστιανικοί είτε ινδουιστικοί είτε εβραϊκοί είτε αιγυπτιακοί- είναι όλοι παράλληλοι, σε σχέση με το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, με το πως πήρε μορφή.

Όλοι οι μύθοι έχουν ένα υπόστρωμα ομοιότητας. Για παράδειγμα, υπάρχουν σε όλο τον κόσμο παρόμοιες ιστορίες για το μεγάλο κατακλυσμό, αν και δεν υπάρχει καμία ιστορική καταγραφή. Η καταγραφή αυτών των ιστοριών ανήκει στον πέμπτο νου, στο πνευματικό σώμα. 
Όσο περισσότερο διεισδύσεις προς τα μέσα, τόσο πιο πολύ πλησιάζει το όνειρο στην πραγματικότητα. Τα όνειρα του φυσικού σώματος δεν είναι τόσο αληθινά. Το αιθερικό είναι πολύ πιο αληθινό, το αστρικό είναι ακόμη πιο αληθινό, το νοητικό προσεγγίζει την πραγματικότητα και τελικά, με το πέμπτο σώμα, τα όνειρα γίνονται ρεαλιστικά.

Αυτός είναι ο τρόπος για να γνωρίσεις την πραγματικότητα. Δεν είναι επαρκές να το ονομάζουμε όνειρο αυτό. Είναι όμως όνειρο με ένα τρόπο, γιατί το πραγματικό δεν είναι αντικειμενικά παρόν. Έχει τη δική του αντικειμενικότητα, έρχεται όμως ως υποκειμενική εμπειρία. Δύο άνθρωποι που έχουν πραγματώσει το πέμπτο σώμα μπορούν να ονειρευτούν ταυτόχρονα -κάτι που δεν είναι πρωτύτερα εφικτό. Κατά κανόνα, δεν υπάρχει τρόπος να ονειρευτούν το ίδιο όνειρο, αλλά από το πέμπτο σώμα και πέρα, ένα όνειρο μπορούν να το δουν πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα. Γι αυτό και κατά κάποιο τρόπο είναι αντικειμενικά αυτά τα όνειρα.

Μπορούμε να συγκρίνουμε τις σημειώσεις μας. Έτσι ακριβώς μπόρεσαν να γνωρίσουν τους ίδιους μύθους τόσο πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι ονειρευόταν με το πέμπτο σώμα. Αυτοί οι μύθοι δεν δημιουργήθηκαν από μεμονωμένα άτομα. 
Δημιουργήθηκαν από συγκεκριμένες  σχολές, παραδόσεις, οι οποίες δούλευαν μαζί.

Έτσι, ο πέμπτος τύπος ονείρων γίνεται πολύ πιο πραγματικός. Οι τέσσερις προηγούμενοι τύποι είναι μη πραγματικοί κατά μία έννοια, επειδή είναι ατομικοί. Δεν υπάρχει δυνατότητα να συμμετέχει στην εμπειρία κι άλλος άνθρωπος. Δεν υπάρχει τρόπος να κρίνουμε την εγκυρότητά της, αν είναι φανταστική ή όχι.

Η φαντασία είναι δική σου προβολή 

         το όνειρο μπορεί να είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, όμως εσύ το έχεις γνωρίσει. Καθώς προχωράς προς τα μέσα, τα όνειρα γίνονται λιγότερο φανταστικά. Είναι πιο αντικειμενικά, πιο πραγματικά, πιο αυθεντικά. 
Όλες οι θεολογικές ιδέες δημιουργούνται από το πέμπτο σώμα. Διαφέρουν στη γλώσσα, στην ορολογία, στη σύλληψη, αλλά στην ουσία είναι ίδιες. Είναι όνειρα του πέμπτου σώματος.
Στο έκτο σώμα σώμα, στο συμπαντικό σώμα, περνάς το κατώφλι του συνειδητού-ασυνείδητου, ύλης-νου. Εκεί χάνεται κάθε διάκριση.

Το έκτο σώμα ονειρεύεται το σύμπαν. Περνάς το κατώφλι της συνειδητότητας και ο ασυνείδητος κόσμος γίνεται κι αυτός συνειδητός. Τώρα είναι τα πάντα ζωντανά και συνειδητά. Ακόμη κι αυτό που ονομάζουμε ύλη είναι τώρα μέρος της συνειδητότητας.

Στο έκτο σώμα, πραγματοποιήθηκαν τα όνειρα των κοσμικών μύθων. Έχεις υπερβεί το ατομικό, έχεις υπερβεί το συνειδητό, έχεις υπερβεί το χρόνο και το χώρο, υπάρχει όμως ακόμα η δυνατότητα της γλώσσας. Δείχνει σε μια κατεύθυνση, υποδεικνύει κάτι.

Οι θεωρίες του μπράχμα*, της μάγυα*, οι θεωρίες της ενότητας, του απείρου, πραγματοποιήθηκαν όλες στον έκτο τύπο ονείρου. Όσοι ονειρεύτηκαν στην κοσμική διάσταση, υπήρξαν οι δημιουργοί των μεγάλων συστημάτων, των μεγάλων θρησκειών. 

Με τον έκτο τύπο, τα όνειρα υπάρχουν από την άποψη του είναι, όχι από την άποψη του μη είναι. Υπάρχουν από την άποψη της θετικής ύπαρξης, όχι από την άποψη της μη ύπαρξης. Εξακολουθεί να υπάρχει προσκόλληση στην ύπαρξη και φόβος για τη μη ύπαρξη.
Η ύλη και ο νους έχουν γίνει ένα, όχι όμως η ύπαρξη και η μη ύπαρξη, το είναι και το μη είναι. 
Εκείνα εξακολουθούν να μένουν ακόμη χωριστά. Αυτό είναι το τελευταίο εμπόδιο.

Το έβδομο σώμα, το νιρβανικό, διασχίζει τα σύνορα του θετικού και πηδά μέσα στο τίποτα. Έχει τα δικά του όνειρα -όνειρα μη ύπαρξης, όνειρα του τίποτα, όνειρα του κενού. Έχει αφήσει πίσω του το ναι και το όχι. Και το τίποτα δεν σημαίνει τίποτα. 
Μάλλον το τίποτα είναι ακόμα πιο απέραντο. Το θετικό έχει όρια, δεν μπορεί να είναι απέραντο. Μόνο το αρνητικό είναι χωρίς όρια.

Έτσι το έβδομο σώμα έχει τα δικά του όνειρα. Τώρα δεν υπάρχουν πια σύμβολα, δεν υπάρχουν μορφές. Υπάρχει μόνο το άμορφο. Τώρα πια δεν υπάρχει ήχος, υπάρχει όμως το άηχο, υπάρχει απόλυτη σιωπή. Αυτά τα όνειρα της σιωπής είναι καθολικά, δεν έχουν τέλος.

        αυτά είναι τα επτά σώματα. Κάθε ένα έχει τα δικά του όνειρα. Αυτές οι επτά διαστάσεις των ονείρων μπορούν όμως να γίνουν εμπόδιο στη γνώση των επτά τύπων της πραγματικότητας.
Το φυσικό σώμα έχει έναν τρόπο να γνωρίζει την πραγματικότητα και έναν άλλο τρόπο να την ονειρεύεται.
Όταν τρως το φαγητό σου, το γεγονός είναι πραγματικό, όταν όμως ονειρεύεσαι ότι τρως, δεν είναι πραγματικό. Το όνειρο είναι υποκατάστατο του πραγματικού φαγητού. Έτσι, το φυσικό σώμα έχει τη δική του πραγματικότητα και το δικό του τρόπο να ονειρεύεται.
Οι δύο αυτοί τρόποι με τους οποίους λειτουργεί, απέχουν πολύ ο ένας από τον άλλον.

Όσο περισσότερο προχωράς προς το κέντρο, όσο ανώτερο είναι το σώμα στο οποίο βρίσκεται, τόσο πιο κοντά έρχεται το όνειρο με την πραγματικότητα.
Όπως οι γραμμές που πηγαίνουν από την περιφέρεια προς το κέντρο του κύκλου , πλησιάζουν η μία την άλλη, καθώς προσεγγίζουν το κέντρο, και απομακρύνονται όλο και πιο πολύ καθώς πηγαίνεις προς την περιφέρεια, έτσι, σε ότι αφορά το φυσικό σώμα, το όνειρο και η πραγματικότητα έρχονται το ένα κοντά στο άλλο, όσο πλησιάζουν προς το κέντρο και απομακρύνονται όσο πηγαίνουν προς την περιφέρεια.

Έτσι, σε ότι αφορά το φυσικό σώμα, το όνειρο και η πραγματικότητα βρίσκονται πολύ μακριά το ένα από το άλλο. Είναι μεγάλη η απόσταση ανάμεσά τους. Τα όνειρα είναι σκέτη φαντασία. 
Ο διαχωρισμός αυτός δεν είναι τόσο μεγάλος στο αιθερικό σώμα. Η πραγματικότητα και το όνειρο θα έρθουν πιο κοντά κι έτσι θα είναι πιο δύσκολο να ξέρεις τι είναι πραγματικό και τι είναι όνειρο, από ότι στο φυσικό σώμα. Εξακολουθείς όμως να γνωρίζεις τη διαφορά. 
Αν το αιθερικό σου ταξίδι είναι πραγματικό ταξίδι, τότε θα συμβεί ενώ είσαι ξύπνιος. Αν είναι όνειρο, θα συμβεί όταν κοιμάσαι. Για να γνωρίσεις τη διαφορά, θα χρειαστεί να αφυπνιστείς ως προς το αιθερικό σώμα. 

Υπάρχουν μέθοδοι με τις οποίες μπορείς να αποκτήσεις επίγνωση του αιθερικού σώματος. Όλες οι μέθοδοι της εσωτερικής δουλειάς, όπως η επανάληψη ενός μάντρα, σε αποσυνδέουν από το εξωτερικό κόσμο.
Αν αποκοιμηθείς, η διαρκής επανάληψη μπορεί να σε υπνωτίσει και τότε θα ονειρευτείς. Αν όμως διατηρήσεις την επίγνωση και δεν υπνωτιστείς, τότε θα γνωρίσεις την πραγματικότητα σε ότι αφορά το αιθερικό.

Με το τρίτο σώμα, το αστρικό, είναι ακόμη πιο δύσκολο να καταλάβεις τη διαφορά, γιατί έχουν έρθει τα δυο τους ακόμα πιο κοντά. Αν έχεις γνωρίσει το πραγματικό αστρικό σώμα κι όχι απλώς ένα αστρικό όνειρο, τότε θα ξεπεράσεις το φόβο του θανάτου.
Από εδώ, γνωρίζει κανείς την αθανασία του. Αν όμως το αστρικό είναι όνειρο κι όχι πραγματικότητα, τότε θα σε τσακίσει ο φόβος του θανάτου. Αυτό είναι το σημείο της διάκρισης, το κριτήριο:  Ο Φόβος του Θανάτου. 

Ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η ψυχή είναι αθάνατη και το επαναλαμβάνει διαρκώς, για να πείσει το εαυτό του, δεν θα μπορέσει να κάνει τη διάκριση ανάμεσα στο τι είναι αληθινό στο αστρικό σώμα και στο τι είναι αστρικό όνειρο.  Δεν πρέπει να πιστεύεις στην αθανασία, πρέπει να τη γνωρίσεις. Πριν τη γνωρίσεις όμως πρέπει να έχεις αμφιβολίες, αβεβαιότητα ως προς αυτήν. Μόνο τότε θα ξέρεις αν τη γνωρίζεις πραγματικά αν την έχεις απλώς προβάλει.

Αν είναι πεποίθηση σου ότι η ψυχή είναι αθάνατη, αυτή η πεποίθηση μπορεί να διεισδύσει στον αστρικό σου νου. Τότε, θα αρχίσεις να ονειρεύεσαι, θα είναι όμως απλώς ένα όνειρο.

Αν όμως δεν έχεις καμία πεποίθηση, αλλά μόνο τη δίψα να γνωρίσεις, να αναζητήσεις, χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να αναζητήσεις, χωρίς να ξέρεις τι θα βρεις, χωρίς έτοιμες ιδέες ούτε προκαταλήψεις, αν αναζητάς απλώς μέσα σου το κενό, τότε θα γνωρίσεις τη διαφορά.

Έτσι, οι άνθρωποι που πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής, στις περασμένες ζωές, όσοι τα αποδέχονται αυτά από πίστη, μπορεί να ονειρεύονται απλώς στο αστρικό πεδίο και να μη γνωρίζουν την πραγματικότητα.

Στο τέταρτο σώμα, στο νοητικό, το όνειρο και η πραγματικότητα γίνονται γείτονες. Το πρόσωπο τους έχεις τόση ομοιότητα, που υπάρχει κάθε πιθανότητα να μπερδέψεις το ένα με το άλλο.
Το νοητικό σώμα μπορεί να κάνει όνειρα το ίδιο ρεαλιστικά με την πραγματικότητα. Και υπάρχουν μέθοδοι για τη δημιουργία τέτοιων ονείρων, μέθοδοι της Γιόγκας*, της Τάντρας*  και άλλες μέθοδοι.
Ο άνθρωπος που ασκείται στη νηστεία, στην απομόνωση, στο σκοτάδι, θα δημιουργήσει τον τέταρτο τύπο ονείρων: τα νοητικά όνειρα. Θα είναι πολύ αληθινά, πιο αληθινά κι από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

Στο τέταρτο σώμα, ο νους είναι απόλυτα δημιουργικός και ανεμπόδιστος από οτιδήποτε αντικειμενικό, ανεμπόδιστος από τα όνειρα του φυσικού σώματος. Τώρα είναι τελείως ελεύθερος να δημιουργήσει. 

Οι ποιητές, οι ζωγράφοι, ζουν όλοι τους στον τέταρτο τύπο ονείρου. Ολόκληρη η Τέχνη παράγεται από τον τέταρτο τύπου ονείρου. Ο άνθρωπος που μπορεί να ονειρεύεται στον τέταρτο χώρο, μπορεί να γίνει μεγάλος καλλιτέχνης, αλλά όχι γνώστης.  Στο τέταρτο σώμα, πρέπει να έχεις επίγνωση κάθε τύπου νοητικής δημιουργίας.

Δεν πρέπει να προβάλεις τίποτα, αλλιώς θα πρόκειται για προβολή. Δεν πρέπει να επιθυμείς τίποτα, αλλιώς υπάρχει η πιθανότητα να εκπληρωθεί η επιθυμία, όχι μόνο εσωτερικά, αλλά και εξωτερικά. Στο τέταρτο σώμα, ο νους είναι παρά πολύ δυνατός, με κρυστάλλινη καθαρότητα, γιατί το τέταρτο σώμα είναι το τελευταίο σπίτι του νου. Πέρα από αυτό, αρχίζει ο μη νους.

Το τέταρτο σώμα είναι η πρωταρχική πηγή του νου, μπορείς λοιπόν να δημιουργήσεις οτιδήποτε. Πρέπει να έχεις συνεχώς επίγνωση, ώστε να μην υπάρξει καμία επιθυμία, καμία φαντασία, καμία εικόνα, κανένας θεός, κανένας γκουρού. Διαφορετικά, όλα θα τα δημιουργήσεις εσύ. Εσύ θα είσαι ο δημιουργός. Νιώθεις τόση ευτυχία βλέποντάς τα, ώστε έχεις την επιθυμία να τα δημιουργήσεις.

Τελευταίο Εμπόδιο μεν αλλά χρειάζεται προσοχή

        αυτό είναι το τελευταίο εμπόδιο για τον αναζητητή. Αν το ξεπεράσει αυτό, δεν θα συναντήσει μεγαλύτερο  εμπόδιο. Αν έχεις επίγνωση, αν είσαι απλός παρατηρητής στο τέταρτο σώμα, τότε θα γνωρίσεις το πραγματικό. Αλλιώς, διαρκώς ονειρεύεσαι. Και δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα που να συγκρίνεται με αυτά τα όνειρα. Θα είναι εκστατικά. Δεν συγκρίνεται καμία άλλη έκταση μαζί τους.
Γι αυτό πρέπει κανείς να έχει επίγνωση ως προς την έκσταση, την ευτυχία, την ευδαιμονία και πρέπει να έχει συνεχώς επίγνωση ως προς κάθε τύπο εικόνας. 

Μόλις υπάρχει μια εικόνα, ο τέταρτος νους αρχίζει να μπαίνει μέσα σε όνειρο. Η μία εικόνα οδηγεί στην άλλη κι έτσι συνεχίζεις να ονειρεύεσαι. Τον τέταρτο τύπο ονείρου μπορείς να τον εμποδίσεις μόνο αν είσαι παρατηρητής. Η παρατήρηση κάνει τη διαφορά, γατί αν υπάρχουν όνειρα, θα ταυτίζεσαι μαζί τους. Η ταύτιση είναι όνειρο σε ότι αφορά το τέταρτο σώμα. Στο τέταρτο σώμα, η επίγνωση και ο νους του παρατηρητή είναι ο δρόμος για την πραγματικότητα. 
Στο πέμπτο σώμα, το όνειρο και η πραγματικότητα γίνονται ένα. Κάθε είδους δυαδικότητα εγκαταλείπεται. Τώρα δεν τίθεται θέμα επίγνωσης. Ακόμη κι αν δεν έχεις επίγνωση, θα έχεις επίγνωση της ασυνειδησίας σου. Τώρα τα όνειρα γίνονται απλή αντανάκλαση της πραγματικότητας. Υπάρχει διαφορά, αλλά δεν υπάρχει διαχωρισμός.
Αν βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σ' εμένα και στην αντανάκλαση, υπάρχει όμως διαφορά. Εγώ είμαι το πραγματικό και η αντανάκλαση δεν είναι πραγματική.

Ο πέμπτος νους, αν έχει καλλιεργήσεις διάφορες ιδέες, μπορεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζει ο ίδιος, επειδή είδε τον εαυτό του να αντανακλάται στον καθρέφτη. Θα γνωρίζει τον εαυτό του, όχι όμως έτσι όπως είναι, αλλά απλώς έτσι όπως αντανακλάται. Αυτή είναι η μόνη διαφορά. Υπάρχει όμως ο κίνδυνος να μείνει ικανοποιημένος από την αντανάκλαση  και να θεωρήσεις πραγματική την εικόνα στον καθρέφτη. 

Αν αυτό συμβαίνει στο πέμπτο σώμα, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος,  στο έκτο σώμα όμως είναι επικίνδυνο. Αν έχεις δει τον εαυτό σου μόνο στον καθρέφτη, τότε δεν θα μπορέσεις να περάσεις τα όρια του πέμπτου και να πας στο έκτο. 

Δεν μπορείς να περάσεις κανένα όριο 
μέσα από τον καθρέφτη.

          έχουν υπάρξει λοιπόν άνθρωποι, που παρέμειναν στο πέμπτο. Εκείνοι που λένε ότι υπάρχουν άπειρες ψυχές κι ότι η κάθε μία έχει την ατομικότητα της, οι άνθρωποι αυτοί έχουν μείνει στο πέμπτο. Έχουν γνωρίσει τον εαυτό τους, αλλά όχι άμεσα, όχι κατευθείαν, αλλά μέσα από τον καθρέφτη.

Από που προέρχεται αυτός ο καθρέφτης; Έρχεται μέσα από την καλλιέργεια των ιδεών: "Είμαι ψυχή, αιώνιος, αθάνατος, πέρα από το θάνατο και πέρα από τη γέννηση."
Αν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ψυχή, χωρίς να το έχεις γνωρίσει αυτό, δημιουργείς έναν καθρέφτη. Τότε, δεν θα γνωρίσεις τον εαυτό σου έτσι όπως είναι, αλλά έτσι όπως καθρεφτίζεται μέσα από τις ιδέες σου.

Η μόνη διαφορά είναι ότι αν η γνώση έρχεται μέσα από τον καθρέφτη, είναι όνειρο και αν η γνώση είναι άμεση, χωρίς κανέναν καθρέφτη, τότε είναι πραγματική. 

Αυτή είναι η μόνη διαφορά. Είναι όμως μεγάλη, όχι σε σχέση με τα σώματα που έχεις διασχίσει, αλλά σε σχέση με τα σώματα που έχεις ακόμη να διεισδύσεις.

Πως μπορείς να έχεις επίγνωση του αν ονειρεύεσαι στο πέμπτο ή αν ζεις την πραγματικότητα; Ένας μόνο τρόπος υπάρχει; 

Να αφήσεις κάθε είδους γραφές, να αποχαιρετήσεις κάθε είδους φιλοσοφίες.Τώρα δεν πρέπει να υπάρχει πια κανένας δάσκαλος, διαφορετικά ο δάσκαλος θα γίνει καθρέφτης. Από δω και πέρα, είσαι τελείως μόνος. Δεν μπορείς να πάρεις κανέναν ως οδηγό, γιατί αλλιώς ο οδηγός θα γίνει καθρέφτης. Από δω και πέρα, η μοναχικότητα είναι καθολική και πλήρης -όχι η μοναξιά, αλλά η μοναχικότητα. Η μοναξιά σχετίζεται συνεχώς με τους άλλους. Η μοναχικότητα σχετίζεται με τον εαυτό. Νιώθω μοναξιά, όταν δεν υπάρχει σύνδεση ανάμεσα σ' εμένα και τους άλλους, αλλά νιώθω μόνος όταν είμαι. 

Τώρα θα πρέπει να είναι μόνος σε κάθε διάσταση: από τις λέξεις, από τις έννοιες, από τις θεωρίες, από τις φιλοσοφίες, από τις διδασκαλίες, από τους δασκάλους, από τις γραφές, από το χριστιανισμό, από τον ινδουισμό, από τον Βούδα, από τον Χριστό, από τον Κρίσνα, από τον Μαχαβίρα...

Τώρα πρέπει κανείς να είναι μόνος, αλλιώς οτιδήποτε είναι παρόν, θα γίνει καθρέφτης. 
Ο βούδας θα γίνει τώρα καθρέφτης. Πολύ αγαπητός, αλλά και πολύ επικίνδυνος.
Αν είσαι τελείως μόνος, δεν θα υπάρχει τίποτα που να καθρεφτίσεις πάνω του. 

Ο διαλογισμός είναι λοιπόν η λέξη για το πέμπτο σώμα. Σημαίνει να είσαι απόλυτα μόνος, ελεύθερος από κάθε είδους νοητική διαδικασία. Σημαίνει να είσαι χωρίς νου. Αν υπάρχει οποιουδήποτε είδους νους, θα γίνει καθρέφτης κι εσύ θα καθρεφτιστείς πάνω του. Τώρα πρέπει να είσαι μη νους, χωρίς σκέψεις, χωρίς στοχασμούς. 

Στο έκτο σώμα, δεν υπάρχει καθρέφτης. Τώρα υπάρχει μόνο το συμπαντικό στοιχείο. Εσύ έχεις χαθεί. Δεν υπάρχεις πια. Δεν υπάρχει αυτός που ονειρεύεται. το όνειρο εξακολουθεί να υπάρχει, χωρίς τον ονειρευτή.
Κι όταν υπάρχει όνειρο, χωρίς εκείνον που ονειρεύεται, μοιάζει να είναι η αυθεντική πραγματικότητα.
Δεν υπάρχει νους, κανένας δεν σκέφτεται κι έτσι, ό,τι είναι γνωστό, γίνεται γνώση σου. 

Έρχονται μύθοι της δημιουργίας, ρέουν και προσπερνούν. Εσύ δεν υπάρχεις. Τα πράγματα απλώς σε προσπερνούν ρέοντας. Κανένας δεν είναι εκεί για να κρίνει. Κανένας δεν είναι εκεί για να ονειρευτεί.
Ο νους όμως που δεν υπάρχει ως άτομο, υπάρχει ως συμπαντικό όλο. Εσύ δεν υπάρχεις, το σύμπαν όμως υπάρχει.
Γι αυτό και λένε ότι ο κόσμος ολόκληρος είναι ένα όνειρο του σύμπαντος. Ολόκληρος αυτός ο κόσμος είναι ένα όνειρο -όχι όνειρο ενός ατόμου, αλλά όνειρο του όλου, του συνόλου. Εσύ δεν υπάρχεις, όμως το όλο ονειρεύεται. 

Τώρα, η μόνη είναι η θετικότητα του ονείρου. Αν είναι θετικό, είναι ψευδαίσθηση, είναι όνειρο, γιατί, κατά μία υπέρτατη έννοια, μόνο το αρνητικό υπάρχει.
Όταν όλα έχουν γίνει μέρος του άμορφου, όταν όλα έχουν επιστρέψει στην πρωταρχική πηγή, τότε όλα υπάρχουν και ταυτόχρονα δεν υπάρχουν, το θετικό είναι ο μόνος παράγοντας που απομένει. Πρέπει όμως να υπερπηδηθεί.
Έτσι, αν το θετικό χαθεί στο έκτο σώμα, διεισδύεις στο έβδομο. Το πραγματικό του έκτου είναι η πύλη του έβδομου. Αν δεν υπάρχει τίποτα θετικό, κανένας μύθος, καμία εικόνα, τότε έχει πάψει το όνειρο.

Τότε υπάρχει μόνο ό,τι υπάρχει. Τώρα δεν υπάρχει τίποτε άλλο, παρά μόνο η ύπαρξη. Τα πράγματα δεν υπάρχουν, υπάρχει όμως η πηγή. Το δέντρο δεν υπάρχει, ο σπόρος όμως υπάρχει.
Όσοι γνώρισαν, ονόμασαν αυτόν τον τύπο του νου, σαμάντι με σπόρο. Όλα έχουν χαθεί. Όλα έχουν επιστρέψει στην πρωταρχική πηγή, στο συμπαντικό σπόρο. Το δέντρο δεν υπάρχει, ο σπόρος όμως υπάρχει.

Και από το σπόρο όμως είναι δυνατόν να υπάρξουν όνειρα. Πρέπει λοιπόν να καταστραφεί ακόμη και ο σπόρος. 

Με το έβδομο, δεν υπάρχει ούτε όνειρο ούτε πραγματικότητα. Μπορείς να δεις κάτι αληθινό, μόνο μέχρι το σημείο που είναι εφικτό. να υπάρχουν όνειρα.
Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα για όνειρα, τότε δεν υπάρχει ούτε το πραγματικό ούτε η ψευδαίσθηση. Έτσι,

το Έβδομο Σώμα είναι το Κέντρο. 

           τώρα όνειρο και πραγματικότητα έχουν γίνει ένα.  Δεν υπάρχει διαφορά. Είτε ονειρεύεσαι το τίποτα είτε γνωρίζεις το τίποτα, πάντως το τίποτα παραμένει το ίδιο.

Αν σε ονειρεύομαι, είναι ψευδαίσθηση. Αν σε βλέπω είναι πραγματικότητα. Αν όμως ονειρεύομαι την απουσία σου ή βλέπω την απουσία σου, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Αν ονειρεύεσαι την απουσία οποιουδήποτε πράγματος, το όνειρο θα είναι το ίδιο, όπως και η ίδια η απουσία. Μόνο από τη θετική άποψη υπάρχει αληθινή διαφορά.

Έτσι λοιπόν, μέχρι το έκτο σώμα υπάρχει διαφορά. Στο έβδομο σώμα, απομένει μόνο το τίποτα. Υπάρχει απουσία ακόμη και του σπόρου. Αυτό είναι το σαμάντι χωρίς σπόρο. Τώρα δεν υπάρχει δυνατότητα για όνειρα.

Υπάρχουν λοιπόν επτά τύποι ονείρων και επτά τύποι πραγματικότητας, που διεισδύουν ο ένας μέσα στον άλλο. Γι αυτό υπάρχει μεγάλη σύγχυση. Αν όμως κάνεις ένα διαχωρισμό ανάμεσα στα επτά σώματα, αν τα ξεκαθαρίσεις, αυτό θα σε βοηθήσει πολύ.
Η ψυχολογία βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά από τη γνώση των ονείρων. Γνωρίζει μόνο το φυσικό πεδίο και καμιά φορά και το αιθερικό. Και το αιθερικό όμως το ερμηνεύει ως φυσικό.

Ο Γιουνγκ διείσδυσε λίγο βαθύτερα από τον Φρόιντ, την ανάλυση όμως που κάνει για τον ανθρώπινο νου, τη θεωρούν μυθολογία, θρησκευτική. Έχει όμως ένα σπόρο. Αν πρόκειται να αναπτυχθεί η δυτική ψυχολογία, θα αναπτυχθεί μέσα από τον Γιουνγκ, όχι μέσα από τον Φρόιντ.
Ο Φρόιντ ήταν πρωτοπόρος, όλοι οι πρωτοπόροι όμως γίνονται εμπόδιο στην παραπέρα πρόοδο, αν γίνει έμμονη ιδέα η προσκόλληση στα ευρήματά τους. Αν και είναι ξεπερασμένος ο Φρόιντ σήμερα, η δυτική ψυχολογία έχει ακόμη εμμονή με το φροϋδικό της ξεκίνημα.  Ο Φρόιντ πρέπει τώρα να γίνει μέρος της ιστορίας. Η ψυχολογία πρέπει να προχωρήσει παραπέρα.

Στην Αμερική, προσπαθούν να μάθουν για τα όνειρα μέσα από εργαστηριακές μεθόδους. Υπάρχουν πολλά εργαστήρια ονείρων, όμως οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν, αφορούν μόνο το φυσικό πεδίο. Η Γιόγκα, η Τάντρα και άλλες εσωτερικές σχολές πρέπει να εισαχθούν, αν θέλουμε να γνωρίσουμε όλο τον κόσμο των ονείρων.
Κάθε τύπος ονείρου έχει έναν παράλληλο τύπο πραγματικότητας. Κι αν δεν μπορέσουμε να γνωρίσουμε ολόκληρο τον κόσμο της ψευδαίσθησης, τότε θα είναι ανέφικτο να γνωρίσουμε την πραγματικότητα. Μόνο μέσα από την ψευδαίσθηση μπορούμε να γνωρίσουμε την πραγματικότητα.


          Ότι έχουμε αναφέρει μέχρι τώρα δεν είναι δόγμα. Δεν είναι θεωρία και καλό θα ήταν να μην εκλειφθούν ως τέτοια, ή ως σύστημα. Όμως μπορεί να είναι ή να γίνει ένα σημείο εκκίνησης για όποιον θέλει να αρχίσει να ονειρεύεται με συνειδητό νου. Μόνο όταν γίνει κάποιος, συνειδητός στα όνειρα του, θα μπορέσει να γνωρίσει την πραγματικότητα.

Συνείδηση δεν έχουμε,  ούτε καν του φυσικού μας σώματος. Μόνο όταν αρρωστήσει ένα μέρος του, αποκτούμε επίγνωση. Πρέπει όμως να αποκτήσουμε επίγνωση του σώματος, όταν είναι υγιές.  Είναι ένα απλό μέτρο επείγουσας ανάγκης το ότι έχεις επίγνωση του σώματος όταν είναι άρρωστο. Είναι μια φυσική, μια έμφυτη διαδικασία.

Πρέπει να αποκτήσει επίγνωση ο νους σου, όταν αρρωσταίνει ένα μέρος του σώματος, ώστε να το φροντίσει, μόλις όμως αναρρώνει και πάλι, σε παίρνει ο ύπνος ως προς αυτό.
Πρέπει να αποκτήσεις επίγνωση του ίδιου σου του σώματος, της λειτουργίας του, των λεπτών αισθήσεων του, της μουσικής του, της σιωπής του, Άλλοτε το σώμα είναι σιωπηλό, άλλοτε κάνει θόρυβο, άλλοτε είναι ήρεμο.

Είναι τόσο διαφορετική η αίσθηση με κάθε κατάσταση, που είναι δυστύχημα ότι δεν έχουμε επίγνωσή του. Όταν σε παίρνει ο ύπνος, συμβαίνουν λεπτές αλλαγές μέσα στο σώμα σου. Όταν αρχίζεις να ξυπνάς το πρωί, συμβαίνουν και πάλι αλλαγές. Πρέπει να αποκτήσεις επίγνωση αυτών των αλλαγών.

Όταν είσαι έτοιμος να ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί, μην τα ανοίγεις αμέσως. Όταν αντιληφθείς ότι τελείωσε ο ύπνος, έχε επίγνωση του σώματος σου.

Όταν αντιληφθείς ότι τελείωσε ο ύπνος, έχε επίγνωση του σώματός σου. Μην ανοίγεις ακόμη τα μάτια σου.

Τι συμβαίνει; Μια μεγάλη αλλαγή πραγματοποιείται μέσα σου. Σε αφήνει ο ύπνος κι έρχεται το ξύπνημα.
Έχεις δει τον πρωινό ήλιο να ανατέλλει, δεν έχεις δει όμως ποτέ την ανατολή του σώματός σου. Έχει τη δική της ομορφιά. Έχει και το σώμα σου πρωί και βράδυ και είναι εξαιρετικά σημαντική αυτή η στιγμή της μεταμόρφωσης, η στιγμή της αλλαγής. 
Όταν πέφτεις για ύπνο, παρατήρησε σιωπηλά τι συμβαίνει. Όσο έρχεται ο ύπνος, έχε επίγνωση!

Μόνο τότε θα μπορέσεις να έχεις πραγματική επίγνωση του φυσικού σου σώματος. Και μόλις έχεις αυτή την επίγνωση, θα γνωρίσεις τι σημαίνει όνειρο του φυσικού πεδίου. Θα μπορείς τότε να θυμηθείς το πρωί τι ήταν φυσικό όνειρο και τι όχι. Αν γνωρίζεις τα εσωτερικά αισθήματα, τις εσωτερικές ανάγκες, τους εσωτερικούς ρυθμούς του σώματος σου, θα μπορείς να καταλάβεις τη γλώσσα τους, όταν αυτά θα αντανακλώνται στα όνειρά σου. Δεν έχουμε καταλάβει τη γλώσσα του ίδιου μας του σώματος.

Το σώμα έχει τη δική του σοφία. Έχει πολλές χιλιάδες χρόνια εμπειρίας. Το σώμα μου έχει τα βιώματα του πατέρα μου και της μητέρας μου, καθώς και του δικού τους πατέρα και της δικής τους μητέρας και συνεχίζει αιώνες ολόκληρους, στη διάρκεια των οποίων αναπτύχθηκε ο σπόρος του δικού μου σώματος και έγινε αυτό που είναι. 

Έχει τη δική του γλώσσα. Πρέπει πρώτα να την καταλάβεις. Όταν την καταλάβεις, θα γνωρίσεις τι είναι το όνειρο του φυσικού σώματος.  Και τότε, το πρωί, μπορείς να ξεχωρίσεις τα όνειρα του φυσικού σώματος, από τα όνειρα που δεν είναι του φυσικού σώματος.
Μόνο τότε ανοίγει μια καινούργια δυνατότητα: Να αποκτήσεις επίγνωση του αιθερικού σου σώματος. Μόνο τότε,  όχι νωρίτερα. Τότε μπορείς να βιώσεις πιο ανεπαίσθητα επίπεδα ήχου, αρώματος, φωτός. Τότε, όταν περπατάς, ξέρεις ότι περπατά το φυσικό σώμα, δεν περπατάει το αιθερικό σώμα.

Η διαφορά είναι κρυστάλλινη.Όταν τρως, τρώει το φυσικό σώμα, όχι το αιθερικό σώμα. Υπάρχουν αιθερικές δίψες, πείνες, αιθερικοί πόθοι, μπορείς όμως να δεις αυτά τα πράγματα μόνο όταν έχεις γνωρίσει εντελώς το φυσικό σώμα. Θα γίνουν σιγά-σιγά γνωστά και τα άλλα σώματα.

Τα όνειρα αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα θέματα. Εξακολουθούν να είναι ανεξερεύνητα, άγνωστα, κρυμμένα. Είναι μέρος της κρυφής γνώσης. Τώρα όμως έχει έρθει η στιγμή που πρέπει να αποκαλυφθούν όλα όσα είναι κρυφά. Όλα όσα ήταν κρυμμένα μέχρι τώρα, πρέπει να είναι κρυμμένα πια, γιατί αλλιώς αυτό μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Δύση με την επιστημονική γνώση. Τώρα έχουν επίγνωση αυτής της κρίσης οι επιστήμονες και θέλουν να δημιουργήσουν μυστικές επιστήμες.  
Ένα μικρό παράδειγμα είναι, ότι, ίσως έπρεπε να μην είχαν γίνει γνωστά στους πολιτικούς τα πυρηνικά όπλα. 

Ίσως είναι ανάγκη να παραμείνουν μυστικά ορισμένα πράγματα, επειδή η γνώση μπορεί να φανεί επικίνδυνη στα χέρια των αδαών.

Ίσως πρέπει να περιμένουμε ως την εποχή που ο άνθρωπος θα γίνει ικανός, ώστε να του δοθεί ανοιχτά η γνώση χωρίς την πιθανότητα του επικίνδυνου χειρισμού από μέρους του.Αντίστοιχα, στο χώρο του πνεύματος, πολλά ήταν γνωστά στην Ανατολή.  Αν έπεφταν όμως στα χέρια αδαών, θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνα κι έτσι έκρυψαν το κλειδί.

Αυτή η γνώση έγινε μυστική, εσωτερική. Πέρασε από τον έναν άνθρωπο στον άλλο με μεγάλη προσοχή. Τώρα όμως, εξαιτίας της επιστημονικής προόδου, ήρθε η στιγμή να αποκαλυφθεί.

Θα αποδειχθεί επικίνδυνη η επιστήμη, αν εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστες οι πνευματικές, οι εσωτερικές αλήθειες. Πρέπει να αποκαλυφθούν, ώστε να μπορέσει να συγχρονιστεί η πνευματική γνώση με την επιστημονική.
Τα όνειρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους εσωτερικούς χώρους. Μίλησα λίγο γι αυτά. ώστε να μπορέσεις να αρχίσεις να έχεις επίγνωση, αλλά δεν σου είπα ολόκληρη την  επιστήμη. Δεν είναι ούτε αναγκαίο ούτε χρήσιμο. Έχω αφήσει κενά. Αν πας προς τα μέσα, τα κενά αυτά θα συμπληρωθούν αυτόματα. 

* αποσπάσματα από το βιβλίο του OSHO,  ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ από τις εκδόσεις ΡΕΜΠΕΛ
_________________________________________________________

Σημειώσεις:

* Μάντρα Διαλογισμού, Λέξεις, ή ακόμα και στιχάκια που πρέπει να είναι σχετικά με το σκοπό του διαλογισμού σου και θα βοηθήσουν να βρει ρυθμό η αναπνοή σου. 

* Μπράχμα, Πρόκειται για έναν από τους πολλούς μύθους που διηγούνται στην Ινδία.
Μας μιλάει για τον θεό Μπράχμα.  Ότι ήταν ολομόναχος. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο εκτός από αυτόν, με αποτέλεσμα να βαριέται αφάνταστα. Ήθελε να παίξει ένα παιχνίδι, αλλά δεν υπήρχε κανείς για να παίξει μαζί του.
Πρόκειται για μία ιστορία και μόνο. Δεν χρειάζεται να την πιστέψει κανείς μας εάν δεν το θέλει. Αλλά ίσως μας ανακουφίζει, ή απλώς μας αρέσει, η ιδέα να κατοικεί ο θεός μέσα μας.  
Προσωπικά μου αρέσει να φαντάζομαι ότι ο ίδιος θεός κατοικεί μέσα σ” όλους και σ” όλα. Και όσο για τη Μάγια, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ανησυχούμε, και αυτή τελικά Μπράχμα είναι!


* Γιόγκα, νοείται ένα από τα έξι συστήματα της Ινδικής Φιλοσοφίας. Πρεσβεύει την ένωση της ψυχής με τον Θεό, μέσω συγκεκριμένων μεθόδων, κύρια του διαλογισμού. 

* Τάντρα, σημαίνει συνέχεια και συνοχή και αναφέρεται στην μη διαδικότητα ή στο ΕΝΑ με την ένωση των δύο αντιθέτων.  Είναι μία πανάρχαια εσωτερική ινδική παράδοση, γνωστή στον Ινδουισμό και Βουδισμό χιλιετίες πριν από τον Χριστό. 

Το Τάντρα δίνει έμφαση στην καλλιέργεια της πεφωτισμένης συνειδητότητας, της πνευματικής ενότητας σε ένα και στο ξεμπλοκάρισμα εμποδίων που αναστέλλουν την εσωτερική ακτινοβολία της φύσης μας προς την τελειότητα.
______________________________________________


Neo Perasma